Preview Flemish district championship relay

The month september is comming closer and that means that the national championships will take place soon. But the important part of the Belgian O-season starts with the district champs relay on sunday september 2.

2006:
Last year all participators met each other at 'the mosten', close to the village Highstreet. All teams consisted of 3 runners. The first-leg-runner and the last one had to run 6km, the 2nd runner only 4.5km. The surprising and difficult part of the track was the amount of controls: more than 40 during a 6km-run. The consequence: a lof of mispunshing and disqualifications.

Final results:
1. Omega 1:40:40 (VERDEYEN Guido, VERDEYEN Sien, VERDEYEN Jochen)
2. TROL 1:41:49 (PEETERS Ken, VAN BAELEN Michael, GENAR Jeremy)
3. Omega 1:53:22 (TULLENEERS Veerle, GEYPEN Kim, WALLAERT Patrick)

Remarkable: the members of the winning team are one family

2007:
This year KOL will be the organising club. The race will take place at a military trainingsfield 'the black road'. An example of the map is visible below.
We can't expect the same winning team than last year, because of the injury of Jochen Verdeyen. But it's for sure that every club will have the chance to create a possibly winning team. We look forward to an exciting close fight.
Feel free to comment the composition of the teams, so the gambling can begin.



Nederlands:
September staat voor de deur. Hierbij hoort de start van een kersvers nieuw schooljaar maar tevens een reeks aan top-orientatiewedstrijden op Belgische bodem. Zondag 2 september wordt de spits afgebeten door middel van het Vlaamse kampioenschap aflossing.

Kaartfragment "Zwarte Weg"

Editie 2006
Vorig jaar vond het VK aflossing reeds in april plaats op de kaart "De Mosten" nabij Hoogstraten. Het werd een tricky omloop met om en bij de 40 controlepunten. Door middel van het forking-systeem (opsplitsen van de omlopen) waren er heel wat ploegen die gediskwalificeerd waren.
Bij de eerste lopers was het Geert Simkens die een zeer sterke indruk achterliet, hij maakte al snel het verschil en liep de wedstrijd alleen uit. Met een km-tijd van 5'25 bleef hij het duo Jan Oeyen en Desmond Franssen een goeie minuut voor.
Bij de tweede lopers werd het veld weer helemaal door elkaar geschud. Het was Jos Gilot van Kol, die zijn ploeg naar de eerste plaats leidde. Ook Michael Vanbaelen kwam opzetten en won 4 plaatsen. Ook de familieploeg Verdeyen eiste een virtuele podiumplaats op, want dochterlief Sien rukte op van plaats 5 naar 3. Als 4e ploeg was het borasca die vooraan stand wist te houden.
De laatste lopers, die 6km af te leggen hadden, zouden over de eindzege beslissen. KOL viel vooraan weg, omdat Roger Hendrickx problemen ondervond met de combinatie van water en zijn kaart. Ook borasca met Dominique Peeters kon een kruis maken over een goed klassement vanwege een diskwalificatie. Het was uiteindelijk omega met Jochen Verdeyen die met de overwinning gingen lopen, op 1' gevolgd door Trol (met Jeremy Genar) en op iets ruimere afstand was het nogmaals omega met Partick Wallaert die het podium vervolledigden.



De uiteindelijke resultaten zagen er als volgt uit:

1. OMEGA2 1:40:40 (VERDEYEN Guido, VERDEYEN Sien en VERDEYEN Jochen)

2. TROL1 1:41:49 (PEETERS Ken, VAN BAELEN Michael en GENAR Jeremy)

3. OMEGA6 1:53:22 (TULLENEERS Veerle, GEYPEN Kim en WALLAERT Patrick)


Opmerkelijk is dat de winnaars van de open categorie tevens winnaars van het familieklassement waren.


Resultaten 2006


Editie 2007
Dit maal zorgt de KOL voor het decor. Ze kozen voor het militaire domein "Zwarte Weg" nabij Leopoldsburg.
Klassiek aan het Gilbert-Stapelaere-aflossingssysteem wordt er bij de clubverantwoordelijken nu heel wat gecijferd op zoek naar de ideale ploegopstellingen.
Het aantreden van het winnende OMEGA-team van de vorige editie lijkt zeer twijfelachtig vanwege een slepende blessure bij Jochen Verdeyen.
Ligt daarmee de weg open voor TROL om een plaatsje op te schuiven? De KOL-familie Hendrickx staat ervoor bekend om steeds met een snelle teamsamenstelling aan de start te verschijnen.
Ook BORASCA en HAMOK zullen ongetwijfeld hun huiswerk goed doen en meedingen voor de zege.

Reacties met daarin de samengestelde teams zijn steeds welkom.

Portret van een inspirerende topatlete - Deel 3 (laatste deel)

Massa’s training, stages, dokterstudies en een job als gids.
Vele dingen krijgen een plaatsje in Hanny’s leven. Wanneer ze eens een vrij moment heeft in de auto of thuis heeft ze altijd een papier voor haar of een boek open liggen. Nooit eens iets niks doen.
“Ik leef mijn leven erg snel. Overdag is het volle vaart. ‘s Avonds probeer ik het altijd rustiger aan te doen”.
Het kan lijken alsof alles op wieltjes is verlopen voor Hanny. Een goede student op school, junioren wereldkampioen, wereldkampioen en een beginnende loperscarriere. Daarop komen we later nog terug.

Er is echter ook een andere zijde die in scherp contrast staat met haar success. Ze heeft de nodige tegenslagen gekend, die voor iedereen moeilijk zouden zijn en een jong meisje van onder de 20 makkelijk zouden kunnen doen kraken.
Tijdens het WK in Japan verstuikte Hanny haar voet ernstig in de qualificatie van de Long.Ze liep de finale met hevige pijnen.
“Ik wilde zo graag lopen. Met pijnstillers kon ik het uithouden maar achteraf gezien had ik beter nooit gelopen. Mijn carriere had toen over geweest kunnen zijn”.
Toen haar voet terug thuis werd onderzocht bleek dat alle gewrichtbanden gescheurd waren in de voet. Na een paar weken rust en enkele mislukte pogingen om terug te lopen stond ze voor een moeilijke keuze.
Het ene kamp zei dat ze moest geopereerd worden aan haar voet zodat die weer beter kon worden. Een ander kamp meende dat een operatie van die aard het einde zou betekenen van haar carriere.
“Ik vond alleen dat het zo niet verder kon. In oktober 2005 besliste ik om mijn voet te laten opereren. Ik liep 6 weken op krukken en begon dan met korte wandelingen. Op kerstdag liep ik voor het eerst, 10 minuten. Slechts in februari kon ik terug tegoei lopen.”

Op hetzelfde moment dat Hanny terugkwam vanuit blessure kwam de familie Allston in een crisis situatie terecht. Haar vader Simon werd ziek en bracht vele maanden in het ziekenhuis door. Lange tijd was het onzeker of hij het wel zou overleven. Hanny’s moeder Julia voelde zich ook niet zo goed en moest ook voor een tijdje naar het ziekenhuis. Hanny was alleen thuis op krukken op de boerderij bij Hobart en probeerde om de moed erin te houden.
“Ik prentte mezelf in dat het altijd mogelijk is om het negatieve om te buigen naar iets positiefs. Het komt erop neer om jezelf iedere dag een doel te stellen en zo verderop te geraken. Puur fysiek begon ik mezelf uit te dagen op krukken. Het begon met een rondje rondom het huis. Dan 50 m naar de brievenbus, daarna naar de buren op 200, en het eindigde met 6 km op krukken.”

Altijd al met ouderen omgegaan
Het valt niet te ontkennen, wanneer je met Hanny omgaat zou je niet zeggen dat zij slechts 21 is….
Ze zegt zelf dat ze altijd heeft omgegaan met oudere vrienden en dat ze daardoor mentaal volwassener is geworden. Ouderdom is een cijfer op je paspoort, hoe je bent als person is een heel andere zaak.
Richard Walsch is 27 jaar en 1 van Hanny’s beste vrienden. Hij werkt op de atletiekclub in Hobart en is een trouwe trainingspartner, niet ten minste op de ochtendtraining.
Een van de eerste ochtenden, in de auto onderweg van Hobart naar Mount Wellingtton, waar Hanny nu woont met haar vader en moeder Julia, vertelt Richard over haar wil om de hele tijd vooruit te komen.
“Iedere morgen heeft ze een nieuwe droom. Dat maakt haar zo speciaal. Voor anderen zou het niet werken, maar voor Hanny werkt het wel.”
Ze is de hele tijd onderweg naar iets. Ik ken niemand anders die mentaal zo sterk is als Hanny. Als ze loopt heeft ze daar veel baat van.

De werkelijkheid kwam voor de droom
Het goud op het WK is nooit een droom geweest voor dat het werkelijkheid werd. Wanneer Hanny mag vertellen over haar eigen dromen van nu zijn er 2 dingen die onmiddelijk naar boven komen
“Ik wil op het podium staan op het WK in Ukraine dit jaar en het liefst van al wil ik de marathon lopen op de Olympische Spelen in Peking 2008.
Al van toen ik nog zwom was mijn grote doel ooit op de Spelen te staan. Toen ik wilde gaan slapen zal ik altijd 2 sterren vanuit het slaapkamerraam. Ik doopte de ene O en de andere Lympics. Ik dacht dat ik op een dag daar zou staan.”

Een denker
Hanny is een denker en gaat haar eigen weg. Ze neemt graag de hulp aan van anderen maar trekt daarna zelf haar plan. Ze heeft een uniek vermogen om uit te voeren wat ze voorop stelt, zegt Fredrik Johansoon van Goteborg die Hanny al kent van in 2004.
Een meisje uit Savedalen was op bezoek in Tasmanie en woonde een tijdje in bij de familie Allston en toen Hanny daarna naar Zweden wilde komen voor het WK 2004 mochten Hanny en een vriend bij Fredrik in zijn appartement wonen. Via die weg is Savedalen ook haar club geworden.
Het was ook in die periode dat Hanny het meeste orientatie trainde. In het begin bakte ze er niks van maar na 2 maanden was ze al heel goed. Zo gaat dat met Hanny, zegt Fredrik.
Na 3 dagen trainingsstage in St Helens reizen we anderhalf uur naar het zuiden richting Bicheno, een slaperig surfstadje midden aan de oostkust. Hanny, Richard end een paar oudere begeleiders komen hier samen met de tasmaanse junioren atletiek voor een 4 daags trainingskamp. Met de ochtendtrainig erbij zal Hanny hier iedere dag 3 trainingen afwerken, enkele van die trainingen erg vermoeiende trainingen.

Lactaatstesten door het instituut
De training van dinsdag voormiddag vindt plaats in het Gordon Apsley Nationaal Pakr. Het Institute of Sports is aanwezig voor lactaattesten en de ‘stoersten’, waar Hanny vanzelfsprekend bijhoort, doen na de opwarming 1000 meter op tijd, 4 keer 2000 meter net onder het melkzuurniveau en dan na een korte rust, nog eens een 1000m op tijd. Hanny doet de 2e 1000m slechts 3 sec trager dan de eerste.
“Ik ben tevreden. Ik heb de laatste tijd veel getraind en toch kan ik de vaart er nog in houden. Een zware en plezante training” lacht Hanny alvorens de groep in een natuurlijk zwembad uitrust.

Marathon is haar nieuwe droom
Lopen is Hanny’s nieuwe droom. Ze is altijd goed in lopen geweest, maar na haar operatie aan de voet is de vooruitgang op dat gebied fenomenaal geweest. In het begin van januari maakte ze haar marathondebuut en liep 2.46.32 op een zeer heuvelachtig parcours. De winnaar bij de mannen. Jeremy Horne, was in goede form maar liep toch nog 15min boven zijn persoonlijke record.
“De marathon is zo klassiek op een bepaalde manier en erbij zijn op de Olympische Spelen is het absolute grootste.”
Australie is een heel goed marathonland en een tijd van 2.26 – 2.27 is nodig opdat de droom waarheid kan worden.

Geroutineerde trainer
Ze krijgt hulp van een van de meest gerespecteerde trainers in Australie. Hij heet Max Cherry en is op zijn minst gezegd een charismatisch figuur. Hij brengt zoveel tijd door op de piste zodat zijn vrouw zich soms afvraagt wie hij is als hij thuis komt. Ik ontmoet hem al de eerste avond in Tasmanie op de piste in Hobart. Ik gok dat hij iets over de 60 moet zijn.
“Max vierde 2 weken geleden zijn 80e verjaardag. Hij is nog altijd de meest inspirerende trainer die ik me kan inbeelden”, zegt Hanny nadat ze de intervaltraingen met 5 keer 1600 m en bijhorende opwarming en cooling down heeft afgehandeld. Ze loopt op de hielen van Donna Macfarlane, 8st op de 3000 steeple op de Olympische Spelen.
Vandaag de dag maakt Max Cherry de grondplanning op van Hannys training maar ze hebben beiden een reis achter de boeg voor de juiste samenwerking te ontdekken.
3 keer uit de groep gesmeten
3 keer heeft hij Hanny uit de trainingsgroep gezet omdat ze niet hard genoeg was. Tot 5 jaar geleden coachte hij geen vrouwen om precies die reden. Ze waren niet uit het juiste hout gesneden.
“Het gaat erom dat diegenen die ik train echt willen proberen van zou goed mogelijk te worden. Niet iedereen kan winnen maar zij die het proberen hebben de meeste kans. Hanny doet nu haar uiterste best en ze zal er ver meek omen. Ze kan even goed worden in lopen als in OL als je begrijpt wat ik bedoel” zegt Max.
Ik begrijp het niet echt. Kan ze dan wereldkampioen worden in de marathon? Max knippert enkel met zijn ogen wanneer ik hem de vraag stel.
Opmerking van de laatstepost: Ondertussen traint Hanny met een nieuwe trainer, de redenen van haar overstap vermeldt ze op haar website: meer werk op de unief, een paar kleine blessures, minder motivatie en ook de wil om met een vrouwelijke coach te werken. Haar coach is nu Jackie Fairweather, ooit Olympisch kampioen triathlon.

Te jong voor de marathon?
We zijn er opnieuw. Hanny Allston is slechts 21 en probeert zich in de wereldtop op de marathon te vestige waar de meesten onder de goeden over 27, zelfs over 30 zijn.
“Het gaat er vooral om kilometers te verzamelen. Ik probeer 150 km per week te trainen en fiets er nog bovenop. Tussen 15 en 20 uur training in de week, maar de tijd is niet het belangrijkste voor mij. Eigenlijk loop ik zoals ik me voel en vaak heb ik zin om lang te lopen. Ik hou ervan om volledig uitgeput te zijn. Al van toen ik klein was keek ik op naar ultramaratonlopers en om een van hen te zijn lijkt me cool.”
Hanny heeft ondertussen ook al zo een ultramaraton achter de rug. 2 marathons in 1 keer,op een heuvelachtige en stenige parcours in de Cradle Mountains, het grootste gebergte in Tasmanie.
Het was in feite niet zo pijnlijk. Ik dacht vooral aan hoe prachtig het was toen de zon opkwam boven de Bergen. Het was pas in de douche dat ik krampen kreeg. Mamma moest me helpen om me aan te klagen en ik moest er vooral mee lichen. Toen kreeg ik nog meer krampen en moest nog meer lachen… Al bij al was plezanter dan dat het zwaar was.

Winnaarsfilosofie
Tijdens lange wedstrijden of trainingen heeft Hanny een bepaalde filosofie die haar helpt zichzelf te overwinnen.
We hebben allemaal iets in ons dat tegen het lichaam zegt om te stoppen. Dat stemmetje, die kleine duivel, die zegt dat je moe bent en dat je moet stoppen moet je onderdrukken, dat mag nooit winnen. Het stemmetje kan langskomen wanneer je ‘s morgens moet opstaan om te gaan trainen en het zegt je om nog wat te blijven liggen in bed, dat stemmetje zegt dat je moe bent en dat je moet stoppen, of in OL dat je een fout gaat maken.
“Ik stel mezelf doelen om mijn stemmetje te overwinnen. Iedere morgen is het doel om toe te komen van de trainen en te ontbijten, er is niets beters.”

"Wees geen schaap, denk zelf"
Deze leuze hing vroeger bij Hanny aan de muur. Nu ze senior is passen schattige diertjes niet meer aan haar muur. Maar de achterliggende boodschap geldt nog steeds en het is op die manier dat ze haar leven will even.
“Toen ik jonger was dacht ik veel na over hoe anderen over me zouden denken. We hadden vroeger een bepaald type volkswagenbusje en ik schaamde me als mijn papa me naar school bracht. Op de zwemtraingen maten we ons altijd met elkaar en de trainers legden een grote druk op ons. Het goede aan OL en lopen is dat ik alleen maar aan mezelf moet denken en mijn eigen weg kan gaan. Ze zegt dat de druk van haar trainer Max nu, heel anders is.”
“In het begin voelde ik me alsof ik iets moest bewijzen tegenover hem, dat ik iets wilde bereiken en wilde groeien. Nu heb ik het respect bij hem zodat dat niet perse hoeft. Hij wil dat ik zal lukken in mijn opzet en geeft me werkmiddelen. Daarna is het aan mij. Tegenwoordig is mijn filosofie hulp van andere mensen aan te nemen en vervolgens er zelf iets mee te doen. Anthony Scott in Nieuw Zeeland heeft me veel geholpen met mijn OL-techniek op korte tijd en zonder hem was ik nooit de orienteur geworden die ik nu ben.”

Thuis bij Hanny staat er veel literatuur en foldertjes over voeding en lopen. Ze wil heel de tijd meer weten maar uiteindelijk, zoals al gezegd, beslist ze zelf.
Ik vraag me af waarop ze al haar energie zou richten als de sport niet in haar leven was. “Ik zou waarschijnlijk een meer toegewijd student zijn “grapt ze.
“Waarschijnlijk zou ik ook meer schrijven. Ik hou ervan om gedichten te schrijven en lange brieven naar vrienden. Koken doe ik ook graag. En vrienden uitnodigen. Ik vind het belangrijk om goede vrienden romdom me te hebben.”

Hanny mag dan wel praten over Ukraine en medailles daar, maar ze komt beduidend vaker terug op het lopen en de marathondroom in onze gesprekken. Het is naar de Olympische Spelen dat ze wil..
Ze wil vooral slagen als marathonloopster….en dat is iets waarover de OL dames elites blij kunnen zijn…

- Einde van het artikel -

Opmerking delaatstepost:
Resultaten Hanny op de WOC in Ukraine:
Middle 13e, Long 6e, Sprint 9e, Aflossing 7e

Enkele uren na haar aankomst op de Sprint Final pakt Hanny haar valiezen en vertrekt naar Kuala Lumper voor een paar dagen om zich daar voor te bereiden op de marathon van Tokyo (17 feb 2008)....(Bron Australian team WOC Blog)

To be continued... Ongetwijfeld!

Portret van een inspirerende topatlete - Deel 2

DEEL 2 van het interview...

“Het zijn seriemoordenaars, we gaan eraan”
Trainingskamp voor de beste beloften en junioren uit Tasmanie in St Helens, in het noorden van de oostkust.
Na de 2e training van de dag, al de 3e voor Hanny, is het tijd om af te koelen in een Billabong. Een Billabong is een bergspleet gevuld met water en Hanny beweegt zich soepel in het water nadat ze zich met behulp van een touw erin heeft gezwierd.
Alles begon trouwens in het water, in het zwembad in Hobart.
Toen ik 7 jaar was, testte ik of ik kon meedoen in een zwemmersgroep en toen ik 11 was ging ik over naar een groep die erg veel trainde. We trainden minstens 10 u per week, 5 keer in de week smorgens voor school. Slechts zelden zwom ik minder dan 5 km op een training.
De trainers zagen direct dat Hanny iets speciaals had.

9e beste van Australie
Ik had veel talent als junior. Toen ik 13 was werd ik 9e op de Australische kampioenschappen en dat is echt wel goed. Hier zijn zo veel goede zwemmers. Het ging zo goed omdat ik me amuseerde en ik heb echt geleerd van veel te trainen en veel wedstrijden mee te doen.
Een toekomst als zwemmer was voorbestemd maar de ommekeer kwam al het jaar erop. De tijden werden niet beter en het gevoel was weg. Het was niet meer plezant.
“Vandaag de dag begrijp ik dat er te veel druk lag op mij. Zowel van mezelf als van mijn trainers.Ik trainde veel maar op wedstrijden sloeg ik tilt. Als ik 10 m moest zwemmen ging het uitstekend voor 75 m en daarna viel ik stil”

Direct scholenkampioen
“Juist op dat moment had ik nood aan iets anders en mijn broer die al OL deed kreeg me zover om mee te doen aan het Australische scholenkampioenschap in OL. Hij had al veel verteld over hoe plezant het wel was op de tripjes met OL. Over die keer toen ze spek in de motor van een auto hadden gestoken of toen ze heel de bus hadden ingepakt met folie zodat die chauffeur niet meer binnen geraakte. Ik was nieuwsgierig en ging mee”
OL was net hetgeen ze nodig had. Bij een gemiddelde concurrentie en op een redelijk terrein, was de conditie het belangrijkste en Hanny won het goud. Op slechts 1 week ging ze van mislukkeling in het zwembad naar de beste in het bos.
Dit hier was zoveel leuker dan zwemmen. We reisden naar leuke plekken en hadden samen zoveel plezier. Toen ik terugkwam voor het nieuwe zwemseizoen voelde dat niet goed aan en ik zei bijna direct dat ik geen wedstrijden meer wou doen. De coaches trachtten nog van me te overhalen maar ik had mijn laatste zwemwedstrijd definitief achter de rug…

Eerste keer naar Europa
2003 was het eerste jaar als junior voor Hanny en de loopsterke Hanny kreeg een plaats in het JWOC team. Ze was nog nooit verder weg geweest dan Nieuw Zeeland . Nu ging ze naar Estland, via Finland en de Jukola. De eerste indrukk van het “overseas” werelddeel was maar zozo.
Ik reisde alleen van Australie naar Helsinki en zou daar mijn vriendin Erin Post ontmoeten, die op bezoek was bij vrienden in Duitsland. Toen ik landde was ze er niet. Ik probeerde haar te bellen maar kreeg geen antwoord. 17 jaar en alleen in een land waar bijna niemand me verstond, ik was moe en wilde enkel huilen.
Ik mijn tas had ik een noodnummer dat ik gekregen had van een Australische orienteur die een Fin die Jarmo heette had leren kennen op de Masters. Hij nam de telefoon op en beloofde van me te komen halen. Hij zei alleen dat hij groot was.
Onmiddellijk toen hij aankwam op de luchthaven liep ik erheen en omhelsde hem, zo eenzaam was ik.

Vreemde man in een vreemd land
Hanny zat nu in de auto bij een wildvreemde man in een ongekend land. Jarmo reed recht door het bos en zei geen woord.
“Ik was zo naief. We kwamen aan in een huis waar bijna geen meubels stonden. Hij had 7 katten. Ik had honger maar durfde niet om eten te vragen en ging slapen. Om 3 uur ‘s nachts werd ik wakker en belde ik Erin’s ouders. Die zeiden me dat haar vlucht de volgende ochtend zou arriveren.
Toen ik wakker werd smorgens was het huis helemaal leeg en gesloten aan de buitenkant. Ik belde opnieuw het nummer en Jarmo vertelde dat hij op zijn werk zat en dat zijn broer Heimo zou langskomen om me naar de luchthaven te rijden. Hij zei ook al niets en ik was zo blij toen Erin aankwam.”

Schrikrit naar Jukola
Hanny en Erin brachten 3 dagen door in Helsinki voor dat ze naar Jukola reisden. De vraag was allleen hoe ze daar zouden geraken… De oplossingn werd Jarmo en Heimo.
“We reden uur na uur zonder dat er een woord gezegd werd. Ze praatten niet eens met elkaar. Erin schreef me papiertje met de tekst “ze zijn massamoordenaars – we gaan eraan”. We durfden geen woord te zeggen. Plots sloegen ze af in een weggetje en toen waren we allebei zeker dat het gedaan met ons was. Toen bleek dat ze nog even gedag gingen zeggen aan een neef, die varkensboer was. Het zag er echt uit als in een engelse griezelfilm.”
Ze kwamen net op tijd aan voor de start van de vrouwenwedstrijd. Erin mispunchte op het eerste leg en Hanny liep als laatste in de massastart. De eerste wedstrijd in Europa was achter de rug.
“Alles was zo nieuw. Op het JWOC in Estland liep ik geen goed resultaat maar ik was toch tevreden. Ik keek naar de tussentijden en zag dat ik op bepaalde benen echt wel bij de besten liep. Dat was de kick die ik nodig had. Ik kon en zou beter worden.”

Polen was de volgende bestemming voor JWOC in 2005.
Ik was in goede vorm toen en won de middle distance kwalificatie. Naderhand liep alles fout. Het eten was slecht en ik had geen kracht. De finale liep slecht af.
Het jaar daarna in Zwitserland was het ongeveer hetzelfde liedje. Ik won de middle distance kwalificatie maar verknalde het in de finale. Ondanks dat ik veel miste, werd ik toch nog 3e. Anna Persson won en vertelde dat ze een perfecte wedstrijd had gelopen. Ik dacht dat kan toch niet waar zijn, ik had misschien wel 5 minuten fouten gemaakt. Als ik volgend jaar even snel loop, win ik.
Als 20-jarige liep ze inderdaad even snel en ze won inderdaad JWOC goud op de Long Distance

2 Weken OL training volstaan om een WK te winnen. Andere trainen op fouten maken…
3 dagen nadat de Zweden werden opgehaald op de luchthaven gaan we naar St Helens. De stage met de Tasmaanse junioren.
Nu eind januari is het de eerste keer dat Hanny een OL kaart in handen heeft na het WK in Denemarken.
“Ik heb nog nooit op die manier OL getraind, dat je iedere week met de kaart loopt.
Ik had bijna niets georienteerd toen ik JWOC en WOC goud behaalde. Ik kwam naar Europa en begon met kaart te lopen en week voor JWOC.”
Stop en wacht even.
We hebben een wereldster in OL die begon met de sport op 14-jarige leeftijd en die slechts een paar weken per jaar traint met de kaart voor het JWOC en WOC??
“Voor mij persoonlijk is het niet goed om veel te trainen met de kaart. Ik word snel verveeld van veel OL te trainen. Volgens mij zijn 2 weken OL training genoeg om de beste in de wereld te worden. Maar wanneer ik aan het trainen ben voor een kampioenschap en ik maak een fout analyseer ik heel zorgvuldig wat er fout liep en dat is dikwijls al voldoende opdat ik de fout niet meer zou maken.
Ik zeg nogal eens dat vele andere trainen om te ‘missen’. Ze lopen zoveel OL en maken daarom veel fouten. Daar wordt dan veel over nagedacht en op het einde trainen ze op het ‘missen’ ipv op het ‘lukken’. Als ik naar Europa zou verhuizen, hetgeen voor een tijdje actueel was, zou ik in Engeland gaan wonen en vooral looptrainingen doen en af en toe naar het Noorden reizen om daar aan wedstrijden deel te nemen.”
Er is nog een reden waarom Hanny te veel OL training vermijdt.
“In OL is snel lopen heel belangrijk. Zij die enkel in het bos trainen worden te traag. Het gevoel te weten dat je sneller kan lopen dan alle andere wanneer ik aan de start sta geeft me enorm veel zelfvertrouwen. Dat krijg je van vele looptrainingen”.

Slangen in het bos...
Het is tijd om Hanny in het bos te volgen. De jetlag is nu stilletjes aan uit het lijf en Hanny heeft er vanmorgen tussen 6 en 7 al een training van 1 uur opzitten.
Het enige wat me eventueel zou kunnen doen stoppen is dat velen me al gezegd hebben dat dit de regio is met de meeste slangen in Tasmanie. De eerste 5 minuten is ieder stokje een slang. Nadien ben ik te moe om nog aan deze diertjes te denken.
“Ik heb nog nooit zo snel gelopen bij het uitzetten van posten. We moeten maar hopen dat ze juist hangen” zegt David Brickhell Jones, die net als Hanny begeleider is op de stage. 45 minuten op en neer op steile ravijnen. Wereldkampioentempo, ongetwijfeld. Gelukkig moeten David en Hanny af toe stoppen om de posten vast te knopen. Terwijl ik uitrust na de heuvelachtige training is Hanny weer onderweg met enkele junioren.
“Bulldoze” zegt ze tegen hen. “Vandaag wil ik dat jullie je forceren totaan het laatste zekere punt. Hou het tempo hoog en wijk voor niets.”
Het voelt aan alsof we ver weg van Zweden zijn. Ver weg van opmerkingen zoals “Doe het voorzichtig aan zodat je geen fouten maakt” of “ Het belangrijkste is dat je de hele tijd weet waar je bent”. Bulldoze lijkt me iets hipper.

Training van 4 uur
Het is ondertussen kwart voor 11 en Hanny heeft nu 2u45 min getraind vandaag. Ze trekt erop uit om nog wat posten uit te zetten en daarna weer een toer met schaduwen. De 2e training van de dag wordt 4 uren. De 3e een sprinttraining van ongeveer 45 a 50 min met de opwarming erbij.

De volgende morgen op de stage doet Hanny een speciale ochtendjogging. Speciaal,niet omdat ze hem doet, want ze loopt iedere dag bijna een uur voor het ontbijt. Zelfs op ‘rustdagen’. Ook niet omdat de training met BJ is, David Brickhell Jones, die zowel Hanny als haar broer stimuleerde toen ze jonger waren en hen boy and girl Allston noemde. Het speciale is dat het een magische ochtend is.

De rotsen kleuren rood
We nemen de auto vanuit St Helens vlak na half zes. De zon staat nog niet aan de horizon en het is nog steeds schemerig buiten, bijna donker zelfs. Langs de smalle weg naar het noorden zien we veel wallabys, zowel de uitgesmeerde slachtoffers van de nachttals de levendige langs de kant van de weg.
“Rij maar door. Je kan toch niet stoppen voor de dode beestjes” lacht BJ.
Op Tasmanie zijn ze niet echt bezorgd om hun dieren. Het is vooral een kwestie om de auto te beschermen.
Het magische komt ons tegemoet na een rit van 20 min. Wanneer de zon de rotsen rood kleurt bij de Bay of Fires en wanneer de eerste zonnestralen de Tasmaanse zee doen glanzen. Dan is er magie.
Hanny en BJ verdwijnen achter de rotsen, naar het verderop gelegen streepje strand en verdwijnen dan naar een landtong. Een uurtje later duiken ze weer op van de andere kant.
“Het is voor zulke momenten dat ik het moeilijk heb om hiervandaan te verhuizen” vertelt Hanny en ze kijkt uit op de zee. Toen ik klein was, kwamen we hier vaak naartoe met de tent. Toen al hield ik van dit strand.

Tasmanie, paradijs voor training
Het niet moeilijk om haar perfect te begrijpen. Voor een orientatieloper, loper, wielrenner of welke lange afstandsatleet dan ook die geen sneeuw nodig heeft is Tasmanie het paradijs op aarde. Nationale parken met kilometers lange stranden, uitdagende bergen en wandelwegen zijn trainingsrondes die niemand beu wordt. Het fantastische aan Tasmanie is dat het ondanks zijn schoonheid nog zo on-geexploreerd is.
Een uitstapje in de namiddag naar Hannys favoriete strand Friendly Beach bewijst dit des te meer. Het is een strand strook van 9 km lang en wanneer we in het midden ervan staan, een eetplaats van de oorspronkelijke aboriginals inwoners, zien we geen mens. Nochtans is het prime time in de namiddag, een stralende zon en turquoise water.
“Zo gaat dat op Tasmanie. Ik kan het niet verlaten. Het is bijna ooit zover geweest maar als ik dan denk aan wat zich hier allemaal bevind krijg ik spijt” zegt Hanny en ze klimt op een zandduin.
“Kijk hier eens. Deze steen is mijn steen. Hij is gevormd zoals Tasmanie en als je erop staat zie je het hele strand. Ik nam mijn wandelgroepen altijd hierheen”.
Hanny heeft sinds dat ze afstudeerde aan de middelbare school altijd als “bush-gids” gewerkt bij wandelingen in de nationale parken Freycinet en Maria Island. Met die job kon ze wat extra geld in het laatje brengen en tegelijkertijd buiten zijn en bewegen.
“Daarboven krijg ik ook de kans om Tasmanie met anderen te delen. Dat is me veel waard.”

Portret van een inspirerende topatlete - Deel 1

Enkele maanden geleden verscheen in het zweedse OL magazine Skogssport een uitgebreide reportage over Hanny Allston.Deze Australische atlete heeft naast een mooie toekomst in OL, nog vele andere dromen, waaronder deelname aan de marathon op de Olympische Spelen in Peking.
De reportage geeft een mooi beeld van hoe ze leeft en wat haar drijft…Inspirerend.
Delaatstepost wil jullie dit prachtige artikel niet ontzeggen en komt met een (vrije) vertaling in verschillende delen.

Met dank aan Skogssport voor het originele artikel.

Hanny Allston, Oerkracht zonder remmingen

De wereld ligt aan haar voeten.
Een combinatie van talent en trainingsproduct, iemand die geen enkele uitdaging uit de weg gaat.
Met het eiland Tasmanie als uitvalsbasis heeft ze nieuwe WOC medailles en een carriere als marathonloopster als doel.
De reportor Henrik Erickson en fotograaf Soren Andersson volgden gedurende 2 intensieve weken deze ‘verse’ en meest interessante ster Down Under.

Hiep Hiep Hoera
Het hoera geroep weerklinkt in de buurt van de brouwerij Cascades enkele kilometers ten zuidwesten van Hobart's stadskern. James Allston werkt als gids in de brouwerij, de oudste van Tasmanie, en heeft een indrukwekkende locatie geregeld voor het 21e verjaardagsfeestje van zijn kleine zus. Het feestvarken neemt de felicitaties in ontvangst van een 50-tal gasten. Vanzelfsprekend is het BBQ en het zelf mee te brengen vlees bakt al gauw op de grill. Dit is feest “Aussie Style”.

Gouden medaille afsnoepen
Vanzelfsprekend is het een groot feest wanneer Johanna Allston senior wordt.Het meisje dat altijd Hanny wordt genoemd schokte de OL-wereld in Denemarken vorig jaar toen ze Simone Niggli’s medaille afsnoepte op de discipline die deze zeker ging winnen .
Ze werd hiermee de eerste niet-Europeaan die goud op het WOC kon bemachtigen en de 2e junior die een WK voor senioren kon winnen.
De Tjechishe atlete Jana Cieslarova deed het haar voor toen ze in 1991 de korte afstand won in haar thuisland.
Zowel voor als na het goud op WOC heeft Hanny een voor ons in het noorden vrij anoniem leven geleden aan het andere kant van de wereldbol.
Tasmanie…Reis naar Down Under en vervolgens nog 2.5u in de richting van de zuidpool en je komt aan in Tasmanie.
Het vliegveld is niet veel meer dan een schuur met een snuffelende hond, er zijn namelijk zeer strenge invoer regels in dit afgelegen eiland.

Op volle snelheid door het leven
De wereldkampioene is enkele minuten te laat op onze eerste afspraak. Later blijkt dat dit niet systematisch gebeurt. Zorgvuldigheid is namelijk een weg naar success.
In de auto van de luchthaven verklaart Hanny haar late komst met een erg drukke agenda.
De avond van tevoren is ze terug gekomen van een paar wedstrijden in Canberra, ze heeft een zweedse vriend op bezoek,, moet nog wat dingen regelen op de universiteit voor de nieuwe start in februari en ze plant ook nog 2 trainingsstages deze week.
Op volle snelheid...
En nu ook nog 2 zweden erbij, een journalist en een fotograaf…

Doktersstudies op laag pitje
Het is maar kalmpjes op de unief in Hobart. Het is zomervakantie en er zijn enkel een paar nieuwe uitwisselingsstudenten, vooral uit China, te zien. En daarnaast ook Hanny en de Zweden. Na anderhalf jaar doktersstudies heeft Hanny het afgelopen half jaar een rustperiode in de studies genomen.
Het werd me wat te veel met het WOC en daarna het goud. Ik kon het niet allemaal combineren, vertelt Hanny.
In februari begint ze er opnieuw aan.
Formulieren worden ingevuld. Ze doet een aanvraag voor een beurs voor topsporters die haar studie zal bekostigen. Al s een van de grootste topsporters uit Tasmanie is dit vooral een formaliteit.

Sportpersoonlijkheid van het jaar
Ze vertelt ons dat de aandacht voor haar en de OL-sport fel is toegenomen na haar zege op WOC. De meesten onder de 130 000 inwoners van Hobart weten ondertussen wat OL is. Ze was bij de 10 meeste besproken Tasmaniers bij de jaarwisseling en werd verkozen tot Sportpersoonlijkheid van het jaar door het Tasmaanse Institute of Sports.
Niet slecht voor een 20, bijna 21 jarig meisje…

“Ik hoorde dat ze zwaar ademde en had toch geen moeite om haar te volgen”
Hanny Allston arriveerde op het WOC in Denemarken met een gouden medaille van op de JWOC Long te Litouwen een maand ervoor. Op de WOC in Japan, het jaar ervoor, veroverde ze ook een imponerende 7e plaats op de Long.
Er waren er die haar naam voor deze WOC vermelden, maar zelfs de trouwste fan durfde er niet van te dromen dat ze met een gouden medaille zou terugkeren.
“Eerlijk gezegd, wilde ik niet eens de sprint lopen. Tijdens Oringen verging het me heel goed op de Middle Distance en ik wilde veel liever die afstand lopen. Ik heb dit dan ook tegens de coaches gezegd maar die bleven bij hun besluit. Ik was een beetje boos en besliste om alles op alles te zetten tijdens de Long Distance. De sprint zag ik slechts als een opwarming voor deze wedstrijd.”

Zonder druk lopen
Ze had haar gehoopte medaille van op het JWOC en voelde dat ze kon lopen zonder al te veel druk. Geen zenuwen voor de kwalificatie, en misschien zelfs niet de juiste instelling.
“Tot 2 maal toe interpreteerde ik een onpasseerbare omheining verkeerd”
Simone Niggle startte 1 minuut na Hanny in de reeksen en onderweg naar het Tivolipark in Arhus kwamen ze tesamen. Wat niet veel mensen weten is dat binnen in het Tivolipark en in de straat naar het Mindepark de sprint voor een groot deel werd beslecht.
Een mentaal spelletje ginder versterkte de junior van Tasmanie en toonde de keizerin uit Zwitserland dat ze niet “een klasse apart” was.
De machtsstrijd in de sport op zijn best…

Simone was onzeker
“Binnen in Tivoli was Simone een beetje onzeker. Ze bleef stilstaan op een paar plekken en het ging niet zo echt snel. Ik zag het toen ze miste en ik dacht toen: ik kan even goed kon orienteren als haar”
“Toen we op de straat kwamen die naar het park leed, ging ik naast haar lopen en we keken elkaar aan. Ik hoorde dat ze zwaar ademde en dat ze moeite had”
Simone Niggli, die al voor het WK Hanny als een van de belangrijkse concurrentes had bestempeld vertelde na de finale dat ze na de reeksen gedacht had aan dat moment.
“Ik besefte toen echt dat Hanny kon winnen. Ze liep snel. Ongelooflijk snel.”

Zekere start in de finale
In de finale startte Hanny zeker. Ze zorgde ervoor dat ze niet meer dezelfde fouten maakte van in de reeks en toen ze aan de spectator control kwam had ze een medaille. In het laatste kwart van de omloop verzekerde ze zich van de gouden medaille van.
Ik verlies vaak mijn concentratie bij spectator controls en in deze wedstrijd was het behouden van mijn concentratie na deze post een van mijn doelen.
Dat was duidelijk een goede strategie, want vele concurrentes gingen hier de mist in. Ik had door dat ik goed bezig was toen ik Helen Bridle inhaalde, maar ik dacht nooit aan een medaille. Aan de aankomst was ik aan de leiding, enkel de 3 snelsten van in de reeksen moesten nog finishen. Ik dacht toen, wow 4e, super!
Anna Margrethe Hausken kwam niet in de buurt, Minna Kauppi had niet haar beste dagje dus de 4e plaats werd de bronzen medaille, en het brons werd uiteindelijk zilver.
Zelfs op dat moment dacht ik niet aan goud. Het was pas toen iemand naar me riep dat ik gewonnen had, lang nadat Simone aangekomen was, dat ik het doorhad.
Dat was echt onwerkelijk.

De prins uit het sprookje
Een junior uit Australie had voor een van de grootste verrassingen gezorgd in de OL geschiedenis. In de Australische vlag gehuld werd de nieuwe OL-prinses gekroond door Frederik, kroonprins van Denemarken, die het gewend is van jonge meisjes uit Tasmanie te feliciteren. Zijn vrouw, prinses Mary Donaldson, komt uit Hobart en haar zus is zelfs bevriend met, inderdaad Hanny.
“Alles wat zoals in een sprookje, het is onmogelijk om het op de een of andere manier te omschrijven…”

Weer Gueorgiou en Niggli

Sprint

Zondagochtend stond de sprint finale op het programma.

Vorige WOC-edities was dit steeds de opener van het gebeuren. Dit maal de afsluiter.

Bij sprint-OL komt het nog meer aan op snel orienteren en lopen. Vraag was wie na deze slopende week nog de meest frisse benen had.

Bij de heren was het Thierry Gueorgiou die zijn tweede wereldtitel van het WK behaalde. Het is ook de eerste keer dat Thierry wereldkampioen wordt op een andere afstand dan zijn favoriete middellange afstand.

Deze keer was zijn bonus op zijn eerste achtervolger zeer beperkt. De 23-jarige lange afstand winnaar Matthias Merz bleef binnen de seconde. Bij deze heeft de jongster meteen aangetoond dat zijn titel geen toevalstreffer is.

Laatste man op het podium werd Merz generatiegenoot, namelijk de Zweed Martin Johansson. Hij was nog onzeker voor de start nadat hij tijdens een uitermate zware lange afstand in elkaar was gezakt. Maar uiteindelijk mag hij nog onverwachts brons ontvangen voor Zweden.

De andere gelukkigen die op het podium mochten voor de bloemenceremonie werden Daniel Hubmann, Martins Sirmais en Thomas Dlabaja.

De wereldkampioen van 2005 en 2006, Emil Wingstedt werd dit jaar 7e.

Millinger, Melis en bronze Martin Johansson.

Ook bij de dames kregen we dezelfde winnares als in de middellange afstand.
Nog maar eens stond er geen maat op Simone Niggli.
De tweede stek was ook hier voor de winnares (of toch één van de twee) van de lange afstand, Minna Kauppi.
De Zweedse Lena Eliasson (vriendin van David Andersson, 5e op middle distance) won de bronze medaille.

Het jonge Zweedse talent Helena Jansson werd 4e, gevolgd door de Noren Marianne Anderssen en Ingunn H Weltzien.
De sensatie van 2006 op de sprint, Australische Hanny Allston, werd 9e.

Voor de topatleten is er bij deze een einde gekomen aan een mentaal en fysiek zware 10-daagse. Vermoedelijk zullen ze vanavond door middel van een feestje eens rustig kunnen onstpannen.
Alhoewel zwaar feesten er niet in zit vermits de nationale kampioenschappen er snel aankomen.

Op naar woc 2008 in Tsjechië...

Sprint resultaten Heren en dames

WOC 2007

Belgen 21e in aflossing

Fabien Pasquasy begon goed aan de wedstrijd, en was halverwege mee in een langgerekte kopgroep. Gaandeweg moest hij echter het gat laten. Fabien gaf een twintigste plaats door aan Etienne Van Gasse, op 5 minuten van de Finse leiders. 'Tinou' zag onderweg enkel een Bulgaars team passeren. Joost Talloen deed zijn beste wedstrijd van zijn WK, en kon de éénentwintigste plaats vast houden.

Joost Talloen

26 minuten verloren de Belgen in totaal op een zeer sterk Russisch team met Efimov, Khramov en Novikov. Met een snelle slotloper, Emil Wingstedt, werd Zweden nog tweede. De Noren verloren de sprint voor de derde plaats van Finland.


Bij de vrouwen won Finland. Een tweede gouden medaille dus voor Heli Jukkola en Minna Kauppi. Zweden en Noorwegen werden twee en drie. Zwitserland verloor te veel tijd bij de eerste 2 lopers, zodat Simone Niggli niet meer dan een vierde plaats uit de wacht kon slepen.


woc 2007

Finales Lange - en Middellange afstand

Middellange afstand


Gisteren (woensdag) vond de finale van de Middellange afstand plaats.
Bij de heren was het de gedoodverfde favoriet Thierry Gueorgiou die nog maar eens aan het langste eind trok. Hij troonde zichzelf in 2003, 2004 en 2005 ook al koning op deze afstand. Enkel in 2006 moest hij de zege aan de Noor Holger Hott laten. Maar woensdag stelde hij weer orde op zaken.

De wijze waarop de Fransman naar zijn zege liep was indrukwekkend. Ik denk dat we zelfs mogen zeggen dat hij het op simone niggli's manier deed. Met een zelden geziene bonus van 2 minuten op de Fin Tero Fohr was hij nog maar eens de grote man. De resterende podiumplaats was voor de Rus Valentin Novikov. De Noorse Nederlander John Are Myhren liep naar een zeer sterke 6e plaats. Uittredende wereldkampioen Holger Hott moest dit maal tevreden zijn met een 15e stek. Ons land werd niet vertegenwoordigd in deze A-finale.

Ook bij de dames geen verrassing. Simone Niggli liep naar haar 11e individuele wereldtitel. Haar bonus was kleiner als vorig jaar. Het lijkt erop dat haar concurrentes richting haar niveau sluipen. Er beloven dus mooie tijden aan te komen bij de dames (misschien in tegenstelling tot de heren?).
De Finse Heli Jukkola en Noorse Marianne Anderssen liepen naar een tweede en derde plaats.

Resultaten Middellange afstand
Fotos
Omloop Dames en Heren


Lange afstand

De volgende finale die op het programma stond was de lange afstand. Hier was het voor ons Belgen uitkijken naar de prestatie van Fabien Pasquasy. Ook was het een vraagteken of titelverdediger Jani Lakanen zijn nummer van Denemarken vorig jaar kon overdoen.

Nog voor de start bleek dat dit niet het geval ging zijn vermits Jani Lakanen (nr 1 van 2006) en Marc Lauenstein (nr 2 van 2006) niet aan de start verschenen.
Van deze afwezigheid profiteerde de jonge Zwitser Matthias Merz. Hij haalde het met een bonus van 4 minuten op de kampioen van 2005, de Rus Andrey Khramov. De derde stek ging naar O-Ringen laureaat Anders Nordberg. De brede fin Mats Haldin viel net naast het podium.
Onze landgenoot Fabien behaalde ondanks zijn fysiek vermoeidheid een zeer sterke 23e plaats. Ik denk dat hijzelf en zijn landgenoten hier fier op mogen zijn. Proficiat Fabien / félécitation Fabien / congratulations Fabien.

Bij de dames gebeurden er iets onverwachts. Simone werd verslaan en kon dus haar beoogde 4 wereldtitels op alle afstanden vergeten.
Het waren de Finse landgenoten Minna Kauppi en Heli Jukkola die met exact dezelfde tijd op het hoogste schavotje staan. Simone zelf werd derde op 1min 30sec van haar concurrentes.

Officieuze resultaten lange afstand
Meer info op de woc 2007 site

Belgian 5 days - full report

Day 1: Gruitroderbos

The first day was run in a nice open forest, with relatively large dunes in the eastern side of the map (below), while the western side of the map has less distinct contours. This map was not used for competitions since the Belgian long distance championship in 2002 and lived up to its fame.

The men elite category was easily won by Pieter Hendrickx (KOL), 2 minutes in front of Thomas van der Kleij (hamok) and with a 3 minutes gap to Desmond Franssen (trol) in third position. In the DE category, there was an outstanding Monica Depta (POL,Flota Gdynia), almost 7 minutes faster than numbers 2 and 3, Aline Hermans (CO Liège) and Greet Oeyen (hamok).

• Results
• Splits
• Photos
• Map (HE)

Day 2: De Zandhoek

The second competition was a middle distance race on the eastern part of yesterday's map. This map was used for the Flemish middle distance championships last year, but the organizers did not have permission to enter the zone with sand dunes back then, resulting in a stupid race. Some Belgians did not enter for this second stage because of that, but they were so wrong: the races were actually more fun than those of the first day as almost the whole race took place in the sand dunes.

The winners in the elite categories were once again Pieter Hendrickx and Monica Depta. In HE, places 2 and 3, Geert Simkens (KOL) and Jan Oeyen (Borasca) were almost 5 minutes behind, while in DE, Greet Oeyen was only 2 minutes slower, yet still 5 minutes faster than Aline Hermans. Hendrickx, not selected for WOC despite his achievement last year, is certainly showing his good shape in this difficult terrain and will be ready for the championships in September.

• Results
• Splits
• Photos
• Map (HE)

Day 3: IJzeren Paal

The third stage was another middle distance race, this time in Lommel, near the event center. Both middle distance races were run in the evening, thus giving the participants a chance to discover the area. Almost no contours on the map today, only fast open forest, although the unused western part of the map is still faster.

Winners were once again Pieter Hendrickx and Monica Depta. Hendrickx beat 2nd place Thomas van der Kleij with about 1:20 and was 2,5 mins faster than his brother Tomas, in spot 3.

Places 2 and 3 in DE, 6 minutes slower than the first place, were Kim Geypen (Omega) and Saartje Sallaerts (KOL).

The overall ranking after 3 days saw Hendrickx and Depta with the maximum score of 3000 points. Their win in the final standings was almost certain, with only 4 out of 5 days counting towards the total.

• Results
• Splits
• Photos
• Map (HE)

Day 4: Pijnven-Vlasmeer

De Laatste Post already wrote an article about this fourth day. No win for Pieter Hendrickx today, but almost-locals Jeroen Hoekx and Jeroen van der Kleij (both hamok) were only a few seconds apart, with Tomas Hendrickx 3 minutes behind. Monica Depta was once again 5 minutes faster than the others, Veerle Tulleneers (Omega) and Greet Oeyen.

• Results
• Splits
• Photos
• Map (HE - with routechoices)

Day 5: Pijnven

This third day in Lommel proved to be the physically most challenging day, with high grass making the running difficult and after the four previous days, most legs weren't that fresh anymore. This race was still important though, because although the winners in HE and DE were already known, the other spots on the podia would be decided today.

Geert Simkens (KOL) had the strongest legs and managed to win in a great time, 3 minutes faster than Jeroen van der Kleij and 5 minutes faster than Pieter Hendrickx. This meant that Simkens took the second place, while Jeroen Hoekx was third overall.

Monica Depta impressed once again. She was 8 minutes faster than Greet Oeyen, number two overall. The third place was taken by Severine Vandermeulen of CO Liège.

• Results
• Splits
• Photos
• Photos of pricegiving ceremony
• Map (HE)
• Final standing 4/5 days

A Finale lange afstand voor Fabien

Vandaag vonden de kwalificaties van de lange afstand plaats.

Dit keer bleef de temperatuur in Oekraïne redelijk (rond de 20°).

Onze landgenoot Fabien Pasquasy wist zich met een zeer verdienstelijke 13e plaats te kwalificeren voor de A-finale van donderdag.

Etienne eindigde op een 20e plaats. Hij was slechts 1 minuut verwijderd van een 15e plaats en bijhorende A-finale.

Joost eindigde op een 26e plaats.

De zeges in de reeksen waren vandaag voor Zwitsers Matthias Merz, Marc Lauenstein en de jonge Fransman Philippe Adamski.

Ook bij de dames toonden de Zwitsers hun snelle benen. Hier wonen Simone Niggli, Lea Mueller en de Noorse Anne Margrethe Hausken hun reeks.

Resultaten

Fotos

Kaarten (van zowel lang als sprint kwalificatie)

5 days Belgium 4th day

The 4th day of the event took place in Lommel.

Nice forest with many paths and contours made it to a challenging competition.And with the high grass, and sometimes dense undergrowth it was a fight till the end.
In Men Elite it was Jeroen Hoekx who took the victory today. You can check his route compared with his team mate second place Jeroen van der Kleij It was a close battle

You can check the map.

In overall standings Pieter Hendrickx is almost sure about the overall victory..
For further results you have to check http://www.olomega.be/5daagse/results_ned.php
Only a one argument to the organisers today
It's a pity that most Eliterunners lost time on two controls which where too lucky.. number 22 and 23
I suggest "just Say No to Bingo Controls"

Geen landgenoten in sprint A-finale

In de loop van de vroege namiddag (met een temperatuur om en bij de 31°) vonden in Kiev de kwalificaties van de sprint plaats.
Onze landgenoten konden geen A finales veroveren.
Fabien eindigde 17e (terwijl een top 15 notering vereist was voor een A-finale). Ook etienne legde bestek op de 17e stek. Joost moest tevreden zijn met een 35e plaats.
De zeges in de reeksen gingen naar Peter öberg, Thierry Gueorgiou en goede oude thuisloper Yurii Omelchenko.

Bij de dames waren de het jonge Ingunn H Weltzien, Simone Niggli en Heli Jukkola die aan het langste eind trokken.

Results

Startlijsten vijfdaagse per categorie

De startlijsten van de vijfdaagse van België zijn gisteren verschenen, met de lopers per club gerangschikt. Omdat het altijd fijn is om te weten wie er in uw reeks loopt en wanneer die starten, wil De Laatste Post enkele van zijn best bewaarde geheimen met u delen.

Wij hebben namelijk een knopje in onze browser dat volledig automatisch een lijst per categorie maakt van een startlijst per club. Deze versie is voor Opera, maar misschien zal een lokale Firefox-fanboy het wel willen kopiëren naar Greasemonkey.

Als je nog geen UserJS gebruikt, maak dan eerst ergens een map aan, en selecteer die map bij Extra->Voorkeuren->Geavanceerd->Inhoud->Javascript Opties->User Javascript map. Kopieer dan het scriptje naar die map. Dan een Bladwijzer toevoegen, met als naam bijvoorbeeld "Startlist" en bij "Adres" (na een klik op Details), zet je:

javascript:opera.helgaStartlistByCategory();

Geef er eventueel nog een bijnaam aan (bij mij "list"). Als je nu op de Bladwijzer klikt of de bijnaam intikt op een pagina met een startlijst, dan verschijnt er de lijst per categorie.

FRSO behandeling

Nu we toch bezig zijn met ons werk uit te delen: de resultaten van FRSO zien er zo uit bij mij:

Hier zijn er twee scriptjes: één om in de lijst met wedstrijden van de eerste vijf wedstrijden te controleren of er al resultaten zijn en een ander dat op een pagina met wedstrijdinfo in de linkerbovenhoek zet of er al resultaten zijn. In dezelfde map als hierboven plaatsen, maar hier moet je nergens op klikken, maar gebeurt alles automatisch, zelfs al voor de pagina gerenderd wordt, afhankelijk van de snelheid van uw verbinding. Let er wel op dat deze scriptjes sterk afhankelijk zijn van de code van de FRSO site en dus nogal fragiel zijn en dus op elk moment kunnen stoppen met werken.

Verbeteringen/commentaar altijd welkom.

Regionale Sint-Anneke

Mooi weer (al dan niet te warm om aan OL te doen) en een autoloze zondag maakten van de metropool de place to be.

Met 'Sint-Anneke' werd één van de drie TROL kaarten vanop linkeroever nog eens uit de kast gehaald.

In totaal vonden 141 deelnemers de startbalize.



Het was uiteindelijk Pieter Hendrickx die als snelste de aankomstbalize terugvond.
De 2 minuten voor hem gestartte Frederik Loeckx liep in Pieters slipstream naar een tweede stek. Derde werd borasca's ultraloper Gert Mertens.
O-ringenlaureaat Jeremy Genar liep naar een 6e plaats in de A reeks.


In de andere omlopen waren het Freddy Dams en de broeders Evert en Wouter Leeuws die aan het langste eind trokken.

Bij de dames toonde Greet Oeyen nog maar eens hare snelle benen en goede vormpeil. Op de andere schavotjes van het podium vonden we Taffeiren Martine en Vanessa Bolsens terug.

De zeges in de andere omlopen gingen naar Kristel Mertens, Nele put en VVO lid Michelle Mertens (Die zo haar marktwaarde zal opkrikken. Vraag is welke VVO-club haar aan de haak zal kunnen slaan).

RESULTATEN

Preparation WOC

only 3 more weeks before the first WOC-final race in Kiev. These races are the most important of the year in orienteering so every runner tries to prepare for this as good as possible. The last 3-4 weeks before a race you can not improve your condition with hard training anymore. The worse mistake now is to do some very hard trainings. Of course orienteering is not only running, reading the map at a high speed is something to focus on as well. So the best to do at this moment is to lower your mileage and increase the high speed orienteering training.

Another way to prepare the race is the mental preparation. To be confident at the start and during the race is very important. So just like a skier prepares all the curves before the start of a race an orienteer prepares all the techniques he will use during the race. This is the key to a successful race.

little quiz: Who is the skier?

Every country nowadays tries to predict how the course will be. When they know the start and finish area they can already predict the course setting in some way. This can give the runners a better feeling during the race. They will feel better what's next to come just because they prepared it in some way.

For the sprint races nowadays teams even try to duplicate the map. Google earth and some local pictures of the gardens can help you with it sometimes.

The most important thing about a sprintrace is knowing the unpassable walls and fences...
Let's wait and see who prepared the best for these races in only a few weeks.