Portret van een inspirerende topatlete - Deel 1

Enkele maanden geleden verscheen in het zweedse OL magazine Skogssport een uitgebreide reportage over Hanny Allston.Deze Australische atlete heeft naast een mooie toekomst in OL, nog vele andere dromen, waaronder deelname aan de marathon op de Olympische Spelen in Peking.
De reportage geeft een mooi beeld van hoe ze leeft en wat haar drijft…Inspirerend.
Delaatstepost wil jullie dit prachtige artikel niet ontzeggen en komt met een (vrije) vertaling in verschillende delen.

Met dank aan Skogssport voor het originele artikel.

Hanny Allston, Oerkracht zonder remmingen

De wereld ligt aan haar voeten.
Een combinatie van talent en trainingsproduct, iemand die geen enkele uitdaging uit de weg gaat.
Met het eiland Tasmanie als uitvalsbasis heeft ze nieuwe WOC medailles en een carriere als marathonloopster als doel.
De reportor Henrik Erickson en fotograaf Soren Andersson volgden gedurende 2 intensieve weken deze ‘verse’ en meest interessante ster Down Under.

Hiep Hiep Hoera
Het hoera geroep weerklinkt in de buurt van de brouwerij Cascades enkele kilometers ten zuidwesten van Hobart's stadskern. James Allston werkt als gids in de brouwerij, de oudste van Tasmanie, en heeft een indrukwekkende locatie geregeld voor het 21e verjaardagsfeestje van zijn kleine zus. Het feestvarken neemt de felicitaties in ontvangst van een 50-tal gasten. Vanzelfsprekend is het BBQ en het zelf mee te brengen vlees bakt al gauw op de grill. Dit is feest “Aussie Style”.

Gouden medaille afsnoepen
Vanzelfsprekend is het een groot feest wanneer Johanna Allston senior wordt.Het meisje dat altijd Hanny wordt genoemd schokte de OL-wereld in Denemarken vorig jaar toen ze Simone Niggli’s medaille afsnoepte op de discipline die deze zeker ging winnen .
Ze werd hiermee de eerste niet-Europeaan die goud op het WOC kon bemachtigen en de 2e junior die een WK voor senioren kon winnen.
De Tjechishe atlete Jana Cieslarova deed het haar voor toen ze in 1991 de korte afstand won in haar thuisland.
Zowel voor als na het goud op WOC heeft Hanny een voor ons in het noorden vrij anoniem leven geleden aan het andere kant van de wereldbol.
Tasmanie…Reis naar Down Under en vervolgens nog 2.5u in de richting van de zuidpool en je komt aan in Tasmanie.
Het vliegveld is niet veel meer dan een schuur met een snuffelende hond, er zijn namelijk zeer strenge invoer regels in dit afgelegen eiland.

Op volle snelheid door het leven
De wereldkampioene is enkele minuten te laat op onze eerste afspraak. Later blijkt dat dit niet systematisch gebeurt. Zorgvuldigheid is namelijk een weg naar success.
In de auto van de luchthaven verklaart Hanny haar late komst met een erg drukke agenda.
De avond van tevoren is ze terug gekomen van een paar wedstrijden in Canberra, ze heeft een zweedse vriend op bezoek,, moet nog wat dingen regelen op de universiteit voor de nieuwe start in februari en ze plant ook nog 2 trainingsstages deze week.
Op volle snelheid...
En nu ook nog 2 zweden erbij, een journalist en een fotograaf…

Doktersstudies op laag pitje
Het is maar kalmpjes op de unief in Hobart. Het is zomervakantie en er zijn enkel een paar nieuwe uitwisselingsstudenten, vooral uit China, te zien. En daarnaast ook Hanny en de Zweden. Na anderhalf jaar doktersstudies heeft Hanny het afgelopen half jaar een rustperiode in de studies genomen.
Het werd me wat te veel met het WOC en daarna het goud. Ik kon het niet allemaal combineren, vertelt Hanny.
In februari begint ze er opnieuw aan.
Formulieren worden ingevuld. Ze doet een aanvraag voor een beurs voor topsporters die haar studie zal bekostigen. Al s een van de grootste topsporters uit Tasmanie is dit vooral een formaliteit.

Sportpersoonlijkheid van het jaar
Ze vertelt ons dat de aandacht voor haar en de OL-sport fel is toegenomen na haar zege op WOC. De meesten onder de 130 000 inwoners van Hobart weten ondertussen wat OL is. Ze was bij de 10 meeste besproken Tasmaniers bij de jaarwisseling en werd verkozen tot Sportpersoonlijkheid van het jaar door het Tasmaanse Institute of Sports.
Niet slecht voor een 20, bijna 21 jarig meisje…

“Ik hoorde dat ze zwaar ademde en had toch geen moeite om haar te volgen”
Hanny Allston arriveerde op het WOC in Denemarken met een gouden medaille van op de JWOC Long te Litouwen een maand ervoor. Op de WOC in Japan, het jaar ervoor, veroverde ze ook een imponerende 7e plaats op de Long.
Er waren er die haar naam voor deze WOC vermelden, maar zelfs de trouwste fan durfde er niet van te dromen dat ze met een gouden medaille zou terugkeren.
“Eerlijk gezegd, wilde ik niet eens de sprint lopen. Tijdens Oringen verging het me heel goed op de Middle Distance en ik wilde veel liever die afstand lopen. Ik heb dit dan ook tegens de coaches gezegd maar die bleven bij hun besluit. Ik was een beetje boos en besliste om alles op alles te zetten tijdens de Long Distance. De sprint zag ik slechts als een opwarming voor deze wedstrijd.”

Zonder druk lopen
Ze had haar gehoopte medaille van op het JWOC en voelde dat ze kon lopen zonder al te veel druk. Geen zenuwen voor de kwalificatie, en misschien zelfs niet de juiste instelling.
“Tot 2 maal toe interpreteerde ik een onpasseerbare omheining verkeerd”
Simone Niggle startte 1 minuut na Hanny in de reeksen en onderweg naar het Tivolipark in Arhus kwamen ze tesamen. Wat niet veel mensen weten is dat binnen in het Tivolipark en in de straat naar het Mindepark de sprint voor een groot deel werd beslecht.
Een mentaal spelletje ginder versterkte de junior van Tasmanie en toonde de keizerin uit Zwitserland dat ze niet “een klasse apart” was.
De machtsstrijd in de sport op zijn best…

Simone was onzeker
“Binnen in Tivoli was Simone een beetje onzeker. Ze bleef stilstaan op een paar plekken en het ging niet zo echt snel. Ik zag het toen ze miste en ik dacht toen: ik kan even goed kon orienteren als haar”
“Toen we op de straat kwamen die naar het park leed, ging ik naast haar lopen en we keken elkaar aan. Ik hoorde dat ze zwaar ademde en dat ze moeite had”
Simone Niggli, die al voor het WK Hanny als een van de belangrijkse concurrentes had bestempeld vertelde na de finale dat ze na de reeksen gedacht had aan dat moment.
“Ik besefte toen echt dat Hanny kon winnen. Ze liep snel. Ongelooflijk snel.”

Zekere start in de finale
In de finale startte Hanny zeker. Ze zorgde ervoor dat ze niet meer dezelfde fouten maakte van in de reeks en toen ze aan de spectator control kwam had ze een medaille. In het laatste kwart van de omloop verzekerde ze zich van de gouden medaille van.
Ik verlies vaak mijn concentratie bij spectator controls en in deze wedstrijd was het behouden van mijn concentratie na deze post een van mijn doelen.
Dat was duidelijk een goede strategie, want vele concurrentes gingen hier de mist in. Ik had door dat ik goed bezig was toen ik Helen Bridle inhaalde, maar ik dacht nooit aan een medaille. Aan de aankomst was ik aan de leiding, enkel de 3 snelsten van in de reeksen moesten nog finishen. Ik dacht toen, wow 4e, super!
Anna Margrethe Hausken kwam niet in de buurt, Minna Kauppi had niet haar beste dagje dus de 4e plaats werd de bronzen medaille, en het brons werd uiteindelijk zilver.
Zelfs op dat moment dacht ik niet aan goud. Het was pas toen iemand naar me riep dat ik gewonnen had, lang nadat Simone aangekomen was, dat ik het doorhad.
Dat was echt onwerkelijk.

De prins uit het sprookje
Een junior uit Australie had voor een van de grootste verrassingen gezorgd in de OL geschiedenis. In de Australische vlag gehuld werd de nieuwe OL-prinses gekroond door Frederik, kroonprins van Denemarken, die het gewend is van jonge meisjes uit Tasmanie te feliciteren. Zijn vrouw, prinses Mary Donaldson, komt uit Hobart en haar zus is zelfs bevriend met, inderdaad Hanny.
“Alles wat zoals in een sprookje, het is onmogelijk om het op de een of andere manier te omschrijven…”