Belgian 3 days

Last week the Belgian 3 days took place in the south of the country. The sunny weather, nice maps and almost 1000 competitors made this event very nice and interesting. In class H21E Fabien Pasquasy was outstanding, he won every stage (including the long distance world ranking event). The Frenchman Johann Tinchant finished in 2nd position ahead of Thomas van der Kleij (3rd).

Results H21E

Maps H21E (Ken Peeters): Day 1, Day2a and Day2b, Day3

Joost Talloen at the Belgian 3-days 2010

In class D21E, the fight was more close. The 3rd stage decided about the overall victory. At the end it was the Polish runner Dorota Kosinska who took the victory ahead of Greet Oeyen and Kim Geypen. Kosinska also won the WRE at the 2nd day.

Results D21E

Maps: Day1, Day2, Day3 (Yannick Michiels, H20)

Website Belgian 3 days

Next:

Tomorrow the 4th national event will take place in the north of Belgium. In elite class almost only Flemish runners are present (startlist). The other runners are probably preparing theirselves for the Belgian mountain running champs. And Bart Delobel is the only Belgian runners who represent our contry at the Europan champs (more info: EOC website - Blog B. Delobel). Tomorrow he'll run the sprint qualification race (in urban area, a forest part and even sanddunes on the map).

Baanleggen: een vak apart

Papa vroeg me om volgend bericht te plaatsen:

Dat baanleggen een vak apart is, hebben we vandaag (spijtig genoeg) aan den lijve mogen ondervinden. De baanlegger benutte in omloop 3 duidelijk een aantal kansen niet: te weinig afwisseling in de benen, veel in-uit situaties (de aankomende loper aan een post kruist de vertrekkende loper), weinig of geen te maken wegkeuzes, posten vlak na lijnobjecten, posten in de putten, .... spijtig toch wel. Zeker op een kaartje dat meer potentieel heeft.
Een goede baanlegging maakt het verschil en zorgt voor een leukere sportbeleving bij de vele sporters. En voor die leuke sportbeleving doe je het normaal als baanlegger en als andere vrijwillig medewerker aan een wedstrijd.

Het is niet de bedoeling om te schieten op de pianist: de job van baanlegger is inderdaad de moeilijkste en meest intensieve in de voorbereiding van de wedstrijd. Uren tijd steek je erin: terrein verkennen, kaart bijwerken, omlopen bedenken en uittekenen, prebalisen zetten, kaarten drukklaar maken, postbeschrijvingen maken en drukken, posten plaatsen, en posten terug ophalen. Bij Omega mag je zelfs de wegwijzers naar het CC ook nog hangen en terug ophalen... alsof het nog niet genoeg is. Het is pas als je het zelf doet dat je voelt hoeveel tijd het vraagt.
We zouden eigenlijk een standbeeld moeten oprichten voor de baanlegger!

Maar moeten de clubs niet zorgen voor een goede omkadering, zeker voor minder ervaren baanleggers. Is het niet gewenst om elke baanlegging voor te leggen aan een meer ervaren clublid dat op dit vlak zijn sporen al verdiend heeft.
Ik herinner me nog perfect hoe we enkele jaren geleden de voorbereiding van onze eerste baanlegging mailden naar Roger, de door de club toegewezen begeleider/interne controleur.
Wat we terug kregen kwam in eerst instantie hard aan. Was wat we gemaakt hadden dan zo slecht? Misschien wel.
Maar uit het controle-rapport leerden we in detail om in-out situaties te vermijden, hoe je door kleine verschuivingen lopers kan dwingen wegkeuzes te maken, dat stoplijnen beter na de posten liggen dan ervoor, dat het leuker wordt voor lopers als je lange en korte benen zorgvuldig mengt, dat putten minder goede objecten zijn om posten bij te plaatsen en dat er richtlijnen zijn omtrent de zichtbaarheid van posten, ...
Een heel pak vakkennis dus. Vandaar dat een begeleider/ interne controleur zeker gewenst is!

Maar het loont, zeker als je dan na de wedstrijd te horen krijgt dat je baanlegging "van het betere werk is". Leuk om te weten dat je er dan het maximale hebt uitgehaald!

Dirk Fabré