Trol @ Ravinträffen

De zwedentrip hield nog niet op na de sno-trainingen en tiomila. Omdat 1mei een vrije dag is, en er dus maar een extra verlofdag moest genomen worden om onze trip met 2 dagen te verlengen, lieten we deze kans niet liggen.
De ploeg bestond wel weer terug uit 9man, omdat Dirk zondag reeds terug vloog. De anderen werkten op maandag de laatste resterende training af. Volgens Tomas' broer was dit de minst interessante kaart, maar we besloten dus toch maar een kijkje te gaan nemen. Het kleine stukje bos bevond zich tussen de grote supermarkt van Södertalje en werd langs de andere kant omringd door een groot meer. Het bos bleek veel technischer te zijn dan de kaart in eerste instantie voorstelde. Het terrein bestond uit hogere heuvels dan we de vorige dagen gewend waren, en deze werden omringd door talrijke rotsen, rotswanden en goed beloopbare rotsplaten bovenop de bergjes. Weer stonden er drie omloopjes op het programma van elk 3km (langere omlopen waren ook moeilijk op dit kleine terrein). Vele posten vormden een technische uitdaging en de kaart werd dus een verrassende meevaller. Alleen was ze wel wat verourderd waardoor nieuwe vegetaties ontstaan waren en enkele stukken veel 'groener' geworden waren als voordien. Dit zorgde ervoor dat naar een bepaalde post de helft van onze ploeg dezelfde fout maakte door een nieuwe vegetatie te volgen en men ongeveer 400m van de juiste locatie naar de post stond te zoeken.


Gelukkig geraakte iedereen tijdig uit het bos om de wedstrijd van dinsdag niet te missen. Deze wedstrijd had de naam 'Ravinträffen' en werd verrassend maar waar georganiseerd door de club Ok Ravinen. Ik veronderstel dat hiermee ineens ook de naam van de wedstrijd verklaard is.
Ravinträffen: De wedstrijd werd georganiseerd te Brevik, een eiland ten oosten van Stockholm en op de kaart ook ten oorsten van Gustavsberg. Het was de 5e keer dat deze wedstrijd georganiseerd werd, ondanks de concurrentie van 14 andere Zweedse wedstrijden op deze 1e mei. Ongeveer 500 deelnemers verschenen aan de start en waren vooral afkomstig uit ploegen uit de buurt van Stockholm (SNO, Tullinge, Täby, Järla en uiteraard OK Ravinen). Het competitiecentrum bevond zich op een grote weide, waar voor douches, toiletten, Olwinkeltjes en zelfs een speaker waren gezorgd (een gewoonte op elke zweedse wedstrijd).
We liepen allen in de categorie H21lang, enkel Danny opteerde voor zijn eigen categorie, namelijk H40. Omdat er in onze reeks maar 17 deelnemers ingeschreven hadden, en wij bijgevolg de helft van het deelnemersveld voorstelden, startten de trollers elk 6min van elkaar met tussen hen in elke keer een Zweed.

De kaart: de schaal was 1/15000 en dus anders dan we op de vorige trainingen gewoon waren, en dit vergde dus ook een aanpassing tijdens het oriënteren. Ook bleek het terrein veel moeilijker en veel technischer dan we de rest van de week al gezien hadden. Ik zou het toch een van de moeilijlijkste en apartste terreinen durven noemen waarin ik in Zweden al gelopen heb.
De omloop bedroeg voor de H21lang 9575m en bestond uit afwisselend een lang been gevolgd door enkele kortere benen.


Mijn wedstrijd: als 11e van onze reeks ging ik van start, ongeveer midden in het pak dus. Bij het zien van de kaart was het toch even verschieten en had ik direct door het geen makkelijke opgave ging worden. Dus besloot ik om de eerste post veilig en op niet te hoge snelheid aan te vallen, om hier al zeker niet zwaar de mist in te gaan. Dit ging vrij goed, en besloot zo men weg verder te zetten naar 2 (een lang been), rustig oriënteren en zoveel mogelijk proberen te weten waar ik me juist bevond. Uiteraard is dit niet de manier om een wedstrijd te winnen maar vooral om grote fouten te vermijden. Door men traag orienteren werd ik net voor de tweede post al op 3' ingehaald door een zweedse concurrent. De volgende 2 korte benen liep ik samen met hem en telkens recht op de post. Maar ik was niet naar dit terrein gekomen om samen te lopen en wou men eigen wedstrijd lopen. Dus besliste ik vervolgens om een andere wegkeuze te nemen en wist ik dat ik de loper van Nyköpings niet meer zou terug zien. Niet dat hij hard liep (want hij was makkelijk bij te houden), maar hij orienteerde zonder ook maar een moment stil te staan telkens recht naar de posten.
Alleen vervolgde ik dus men weg, zonder echte fouten te maken. Tussen 5 en 6 werd ik gepasseerd door een andere Zweed die reeds 9min na me gestart was. Het was een H50 die ook in onze categorie liep, maar niet de eerste de beste. Hij noemde namelijk Lars Lönnkvist en is vroeger nog wereldkampioen aflossing geworden met de Zweedse ploeg. Hij liep nog steeds zo hard dat ik er zelfs niet aan dacht om maar een post bij hem aan te pikken. In deze rotsachtige ondergrond met de vele oneffen stenen, zou ik aan zijn snelheid geen halve minuut recht gebleven zijn.


Oriënterend bleef alles vrij goed gaan tot bij post 8. Net zoals bij tiomila liep ik een slechte tweede helft van men wedstrijd. Ik kwam telkens in de buurt van de post terecht, maar nooit precies genoeg waardoor het elke keer wat zoeken werd en de minuten tijdverlies zich opstapelden. Echt herpakken zat er niet meer in, en door de vele foutjes die volgden kwam ik niet echt tevreden aan na men wedstrijd van 16 posten. Men tijd bleek 92' te bedragen, dus bijna 10min/km.
Links is een fragment van de kaart te zien met de ingetekende wegkeuzes van Winston.

Resultaten: Uiteindelijk bleek dit 1min sneller te zijn dan Ken (93') die als eerste gestart was. Marc liep sterk en was gefinisht in een tijd van 98'. Ook Wim was al binnen, maar was teleurgesteld met zijn resultaat. Hij had vele fouten gemaakt en liep uiteindelijk 115'. De verrassing was Wiet met een wel zeer sterke tijd van 73', wat uiteindelijk goed zou zijn voor een 5e plaats in het klassement. Na mij was het wachten op Tomas (toch de man met de meeste ervaring in dit type terrein), die een tijd van 83' neerzette. Ook hij had zen fouten onderweg gemaakt, 10min sneller had er zeker ingezeten. Ook verloor hij de strijd met zen broer Niklas Henriksson van SNO, die het parcour 4' sneller aflegde. De volgende die moest binnenkomen na Tomas, was Winston. Hij verscheen plots vanuit de andere richting en jogde de aankomst binnen. De laatste posten had hij laten liggen om het vliegtuig zeker niet te missen. In het begin had hij al een zware fout gemaakt, en had geen idee hoe lang hij al bezig was. Waarschijnlijk had hij aangekomen in een tijd van ongeveer 135' (een tussentijd van 40' naar post 2 verklaart al veel), maar nu stond er dus DSQ achter zen naam. Dan bleef er nog een iemand achter in onze reeks, namelijk Michel. Pas als laatste was hij van start mogen gaan, en aangezien hij voor het korte been naar de eerste post al 20' nodig had, was het logisch dat hij niet veel andere lopers meer zou tegenkomen. Zelfs de drankposten (voorzien met water en sportdrank) waren al afgebroken toen hij er passeerde. Nadat de organisatie al was komen informeren of hij nog onderweg was, de finish al afgebroken was en alle anderen al naar huis vertrokken waren, verscheen onze Michel plots toch aan de finsih. Hij deed uiteindelijk 155' over de 9.5km, maar had wel alle posten gevonden.
In de categorie H40 eindigde Danny 24e, een tijd van 82' over 7km. Zo wist hij nog een geklasseerde zweed achter zich te houden.


Conclusie: In onze reeks H21lang kon enkel Wiet zich in de Zweedse debatten mengen. Hij eindigde 5e. De andere trollers eindigden van de 10e tot en met de 16e plaats en konden niemand achter zich houden. De winnaar (Lönnkvist) legde de 9.5km af in 63', niet slecht voor een +50jarige. Dit houdt natuurlijk in dat we tegen echte toppers nog heel wat extra tijd verloren zouden hebben, en we ons in dat Zweeds terrein (ondanks onze week stage) weinig illusies moeten maken en op technisch vlak nog veel tekort komen. Zeker als we er ook nog eens de splittimes op naslagen en hieraan zien dat Wiet tussen post 1 en 2 al ingehaald wordt door een loper van SNO en vanaf dan elke post tot aan de finish 2 a 3 seconden na hem bereikt. Ook Marc maakte 6 posten een deel van dit groepje uit. Niet dat ik beweer dat ze heel de wedstrijd gevolgd hebben, maar dit treintje zal hun sowieso wel ettelijke minuten vooruit geholpen hebben.
Misschien wordt dit wel de methode voor onze juniors om volgend jaar voor een puike prestatie te zorgen in Zweden. Want zelfs met de verschillende stages in het Zweedse terrein zal het een ongelijke strijd blijven tegen de thuislopers.


Resultaten: hier
Splittimes: hier