Trol @ tiomila

Trol @ tiomila. Alles begon een jaar geleden toen tussen pot en pint, wat wel eens meer voorvalt bij deze drinking club, werd voorgesteld om aan de bekende Zweedse aflossing 'tiomila' deel te nemen. De club had al wat ervaring opgedaan door de jukola mee te lopen, maar in 2007 wilden ze het nog groter. Een aflossing met 10 lopers, ongeveer 110km lang (tiomila = 10 Zweedse mijl =110km), technisch terrein, enorme concurrentie, starten tijdens de nacht en minstens 10u later finishen.
Met Tomas Henriksson had de club de ideale persoon om het hele avontuur in goede banen te leiden. Hij liep al meermaals 10mila voor zijn zweedse club Linköpings en had met zijn broer in Södertalje nog een joker in handen. Via hem geraakten we namelijk aan de trainingskaarten om ons voor te bereiden op dit gebeuren (de trainingen werden georganiseerd en gelopen door de zweedse topploeg SNO).
Woensdagavond (25 april) vertrokken Tomas, Ken, Michel, Winston en ikzelf met het vliegtuig naar Södertalje. Onze uitvalsbasis hier werd een chalet samen met de mobilhome van Marc. Hij was namelijk samen met Wim, Wiet en Danny een dag eerder vertrokken. Onderweg passeerden ze de regio waar Tomas is opgegroeid en liepen hier een training georganiseerd door Tomas zijn vader. Het was een middle-distance training waar de prebalisen reeds hingen omdat er volgende maand een echte wedstrijd gelopen wordt.
De groep bestond ondertussen dus uit 9 personen, die donderdag begonnen aan de eerste SNO-training. Op de kaart 'Bastmora' vonden we 3 verschillende loops van elk ongeveer 3km. Zo kon iedereen naar eigen hoeveelheid trainen. De balisen waren hier rode lintjes die er nog hingen van de training van de toppers van Södertalje-Nykvarn. Voor enkelen onder ons werd dit de eerste kennismaking met het Zweedse terrein en dit werd niet meteen voor iedereen een meevaller. Het kleine en fijne reliëf, de vele moerassen, stenen en rotsen waren niet van de poes.
Om de uitdaging nog wat groter te maken beslisten we die avond nog een tweede training af te werken. Maar nu dook iedereen met de koplamp het bos in. Een groot deel van tiomila wordt tijdens de nacht beslist, dus om optimaal te presteren, moest ook hierop getraind worden. Deze kaart werd getipt als het meest tiomila-relevante terrein: vele paadjes, weer fijn relief en een rotsachtige ondergrond. Deze 2 omlopen (van in totaal 5km) leken iedereen al meer te bekoren. Ondanks de donkere omgeving hield iedereen hier toch een beter gevoel aan over. Na deze training sloot ook Dirk zich bij de groep aan.
Omdat ervaring blijkbaar een postitieve invloed had, gingen we vrijdag met de volledige ploeg op trainingspad. Ditmaal waren de 3 verschillende omlopen verweven tot 1 lang parcour van bijna 9km. Na elke 3km was er de kans om via een shortcut naar de aankomst terug te keren. Het verschil met de vorige kaarten was hier dat de 'ekvidistans' 5m bedroeg ipv 2,5m, bijgevolg iets meer stijgen en dalen. Ook deze training zorgde ervoor dat het vertrouwen bij iedereen weer wat steeg. Dit was te merken aan de pronostieken die werden vooropgesteld, de positievelingen zagen een 99e plaats wel zitten en 217e werd voorzien als het slechtst mogelijke scenario.
Deze vrijdag (laatste voorbereidingsdag) werd afgesloten met een BBQ en alle richtlijnen voor de wedstrijd werden nog eens doorgenomen. Grote fouten moesten vermeden worden, beter op veilig spelen want er was telkens meer te verliezen dan te winnen tegen de scandinavische concurrentie.
Zaterdag besloten we op tijd naar Eskiltuna te vertrekken. Toen we hier om 12u smiddags aankwamen waren we nog net op tijd op de jeugdaflossing te zien aankomen. Stora Tuna IK bewees over met meeste jeugd-potentieel te beschikken, want deze ploeg eindigde met 3 ploegen in de top4 (enkel Täby kon zich mee in de sprint mengen). Maar we waren niet alleen van deze ploeg onder de indruk, wel het hele tiomila-gebeuren was imponerend. Het wedstrijdcentrum vond plaats in een stadion, omringd door volle tribunes. Een speaker, een groot scherm, beelden vanuit het bos, wegkeuzes te volgen via gps en kijkposten maakten deze wedstrijd zeer aantrekkelijk om te volgen.
Om 14u maakten we ons op om de damesploegen aan te moedigen, want hieruit viel al heel wat te leren. Zo bleek dat de winnaaerstijden veel hoger lagen dan vooraf gepland, konden we heel het aflossingsgebeuren al eens van dichtbij bekijken en zagen we kaartfragmenten en wegkeuzes op het beeldscherm verschijnen. De wedstrijd bleek uiteindelijk zeer spannend, 5 ploegen streden tot het einde voor de overwinning. Het was de Russin Ryabkina (voor Hellas) die uiteindelijk als winnaar uit de bus kwam. Ze haalde het voor de ploegen Nydalens SK, Baekkelaget, OK Linné en Halden SK. Topfavoriet Ulricehamns (met oa. Nigli-Luder en Johansson) stelde teleur met een 9e plaats. Nog een opmerkelijk verhaal in deze aflossing: Capucine Vercelotti is een Franse loopster en vriendin van een andere bekende orienteur Smola. Deze laatste verhuisde van club naar SNO, en Vercelotti wou haar vriend graag volgen en ook voor SNO lopen (omwille van praktische redenen). Vercelotti stelde zich kandidaat om voor SNO op tiomila mee te lopen. SNO organiseert elk jaar testwedstrijden om de samenstelling van hun ploegen te kunnen maken en deze gingen uiteraard door in Zweden. Vercelotti liep deze testwedstrijden niet mee omdat ze op die moment thuis in Frankrijk zat. Daarom besliste het bestuur om Vercelotti niet op te stellen in de eerste ploeg, en maakte haar zelfs reserve voor de 4e ploeg. Vercelotti besliste hierdoor om terug te keren naar haar vroegere club Hellas, waar ze wel de kans kreeg om in de eerste ploeg te lopen. Ze nam hier revanche op haar niet-selectie door SNO, liep een uitstekende wedstrijd en hielp Hellas mee aan de overwinning!
Na deze anekdote, terug oog voor de wedstrijd. Om 23u ging namelijk de mannenaflossing van start. Wiet Laenen zou voor trol de startloper worden. De meesten gingen hem in het stadion aanmoedigen, enkele anderen lagen in de mobilhome wat te slapen om toch fit aan hun eigen wedstrijd te kunnen beginnen. 340 koplampen, waarvan de een al iets harder scheen dan de ander, stonden aan de start van deze 10-mila. De kaarten hingen aan een rekker boven het hoofd van elke deelnemer. De starters werden eerst nog toegesproken door een Zweedse dame, die gedurende 3min in haar eigen taal waarschijnlijk zeer nuttige informatie meedeelde. Uiteindelijk bleek Wiet niet de enige die er niets van verstond, want vanaf ze zweeg en nog voor het startschot gegeven was, vlogen de lopers vooruit en was de wedstrijd begonnen. Om het deelnemers veld wat te verspreiden, liepen ze eerst een tour van een kleine kilometer, waarna ze door het stadion passeerden en het bos indoken. Tijdens die passage was Wiet nergens te bespeuren, en de eerste twijfel in het trol-team sloeg toe. Zou Wiet nog in de mobilhome liggen te slapen en hadden we onze start al gemist alvorens de wedstrijd goed en wel begonnen was?

Dit zouden we te weten komen na een goede 15min wedstrijd wanneer de lopers nogmaals door het stadion passeerden. Eerst merkten we Bart Delobel op, die uitstekend gestart was en in 44e positie doorkwam. Gelukkig volgde ook iets later Wiet in 135e positie tussen 2 treinen in. Ook Wiet was goed van start gegaan, eigenzinnig als hij is, liet hij zich niet meeslepen naar de foute posten. De trein achter hem werd aangetrokken door enkele toplopers die wel al een foutje gemaakt hadden, en het verschil in loopsnelheid tussen onze veteraan en die aanstormde trein was dan ook opmerkelijk. Toen wisten we al dat het moeilijk zou worden om deze positie te blijven houden.

In spanning bleven we afwachten op het verdere verloop van de wedstrijd. Uit de beelden en tussenstanden konden we opmaken dat zowel Bart (If Brahe) en Wiet waren weggevallen uit de top150. Na 68min kwam Torgeir Norbech van Tyrving als eerste uit het bos, ook hier weer bleek de winnaarstijd hoger te liggen dan voorspeld. Halden SK (Andreas Johansson) een van de topfavorieten kwam binnen op reeds 8min van de koploper. 2min achterstand waren te wijten om hij zich samen met een andere topper Lasse Torpo (van Delta) had ontfermd om een gekwetste loper die bloedend met een tak in het been in het bos lag. De loper van Delta liet zijn gps-systeem bij deze gekwetste loper achter zodat de hulpdiensten hem snel zouden kunnen terugvinden.

Na 87min (12,5km) kwam Wiet in een groot pelleton over de finish. Achteraf was hij vrij tevreden over de wedstrijd. Het verliezen van zijn sport-ident, een klein foutje, en zijn te snelle start kosten hem wat tijd, maar met een 205e plaats mochten we zeker niet klagen (Bart kwam binnen op de 292e plaats met een tijd van 105', 36min na de snelste ploeg).

Na Wiet was het de beurt aan een andere ervaren (Trol)loper, namelijk Dirk Goossens. Omdat Ken, Winston en ik toen naar de mobilhome zijn vertrokken om toch nog wat te rusten, zal het relaas van deze lopers iets korter zijn. Dirk moest 14km in de nacht lopen, hij liep binnen op een 241e plaats, na een wedstrijd van 126'. Dit was goed voor een 259e plaats in zijn leg. In eerste instantie leek hij nog vrij tevreden over zijn wedstrijd, maar toen hij zijn tijd voor ogen kreeg, was er toch voor een lichte teleurstelling vast te stellen.

Maar er volgden nog nog 8 lopers en de volgend was Michel Wens (nog steeds 's nachts). Zijn buitenlandse OL-ervaring was voorlopig slechts 1 wedstrijd in Portugal, dus een wedstrijd van ongeveer 7,5km lang in dit terrein was niet vanzelfsprekend. Over het algemeen wist hij de schade zeer goed te beperken, jammer van een grote fout waar hij toch 15' liet liggen. Zo eindigde hij op een voorlopige 264e plaats na een wedstrijd van 93'. Dit resulteerde in een 313e plaats in zijn leg.

Na 3 legs werd het tijd voor de 'langa natten' of de lange nacht. De ploeg MS Parma begon hieraan in koppositie met 2min voorsprong op 4 ploegen, namelijk Halden, Baekelaget, Hällen en Rajamaen Rykmentti. Verder zijn op deze afstand ook 3 Belgen terug te vinden. De eerste Belg die na 16,5km aan de finsih verscheen was Joost Talloen, na zijn optreden liep zijn ploeg (Ok Skogshjortarna) in 84e positie. Hij klokte een tijd van 115' neer, goed voor een 85e postie op het 4e been. Tomas Henriksson wist grote fouten te vermijden en liep ook een knappe wedstrijd. Zijn tijd bedroeg 117' (95e leg-tijd) en kwam zo aan op een voorlopige 243e stek. Dankzij hem maakte trol terug een grote sprong voorwaarts in het klassement. Op de 273e plaats kwam de laatste Belg over de streep (hij moest dan ookal met een achterstand van start gaan). Thomas Van der Kleij deed over hetzelfde parcour 129', goed voor een 210e leg-tijd. Fysiek voelde hij zich goed en sterk, jammergenoeg kon hij zen foutenlast niet laag genoeg houden en liet hij meer als 14' liggen.

Bij de toppers had Muukonen de koppositie voor Parma niet kunnen volhouden, hij viel terug naar een 3e plaats op 5' van de nieuwe leider (Baekelaget). Nordberg had ervoor gezorgd dat zijn ploeg 2min voor Halden SK (met Erik Axelsson) was binnengekomen. De lange nacht werd gevolgd door een korter parcour van 7,2km in de schemer. Meestal brengt dit been geen beslissing en blijven de posities bijna ongewijzigd, maar dit jaar zat het scenario gans anders ineen. Halden SK plaatste een van zijn toplopers Tore Sandvik op deze afstand, hij boog een achterstand van 2min om in een voorsprong van 5min. De top 5 werd nu vervolledigd door Göteborg-Majorna, Ok Linné, Vaajakosken Tera en Baekelaget.

Bij trol werd het 5e been (reeds in het licht) gelopen door Marc Meeussen. Hij verloor bitterweinig op onze rechtstreekse concurrenten en kwam binnen op een 245e plaats met een tijd van 73' (295e plaats van alle 5e lopers).

Vervolgens begon Wim Vervoort aan zijn 10,5km. En zijn start verliep zeker niet op de gewone manier. Ondanks dat hij al heel de wedstrijd van de dames mee bekeken had (waarschijnlijk vooral gefocust op dames ipv op wedstrijd), sloeg hij er toch in om in de foute richting te starten en sneed zo 'per ongeluk' een gedeelte van de voorstart af. Na zijn wedstrijd klom Trol weer 2 plaatsen op de rangschikking (243e). Ook van alle 6e lopers bleek hij de 243e beste te zijn met een tijd van 82'.

Na Wim was het aan mij (Desmond) om aan men wedstrijd te beginnen. Na wel de juiste richting naar de start gevolgd te hebben, was het vervolg iets minder exact. Aan post 1 iets te hoog beginnen zoeken en zo was men eerste fout van 2' al snel een feit. Erna terug herpakt en goed gelopen tot in de helft van men 12,5km lange wedstrijd. Aan de 3e radiopost had ik reeds 20 lopers ingehaald en opgeklommen naar de 223e plaats. Maar in de tweede wedstrijdhelft kon ik hier geen vervolg meer aan breiën en de fouten stapelde zich op. Uiteindelijk werd het een 238e plaats voor de ploeg en individueel een 235e plek tussen de 7e-been-lopers met een tijd van 88'. De balans van men wedstrijd was toch eerder negatief, omdat een tijd van 75' zeker tot de mogelijkheden behoorde door de grote fouten te vermijden.

Bij de topploegen bleef Halden de eerste plaats vast houden, en bedroeg de voorsprong op nummer2 Vaajakosken Tera nog 3'30. Op de derde plaats volgde SNO op 5'.

Na mij was het de beurt aan men broer Winston om aan zijn 9km te beginnen. Hij kijkt blijkbaar iets te hard op naar zijn grote voorbeeld Wim en sloeg erin dezelfde flater te maken en de voorstart eerst in de verkeerde richting te volgen. Ook hij bleef niet foutloos en overschreed ontevreden de finishlijn. Maar het positieve was dat de stijgende lijn zich verder zette, en hij zorgde ervoor dat Trol als 227e aankwam. Zijn tijd bedroeg 80' en dit volstond voor een 221e plaats tussen de lopers van het achtste been.

Terwijl Winston in het bos was, sloeg de klok 11u. Dit was het signaal om alle lopers die nog niet gestart waren, in de massastart te laten vertrekken. Dit was dus ook zo het geval voor Danniel Marinus en Ken Peeters. Danny kreeg een omloop van meer dan 5km zonder forking voorgeschoteld. Dit betekende dat al de lopers van zijn omloop dezelfde posten hadden en er gevolgd kon worden. Uiteindelijk finishte hij in een tijd van 58' (315e on leg), trol bevond zich toen op een 235e plek.

Ken werd de finisher van Trol1 en deed dit uitstekend. Dankzij de massastart kon hij met een groepje, waar hij vooral als locomotief functioneerde naar een puike tijd lopen. De 16,5 km werd afgelegd in 116', zo eindigde hij 165e van alle laatste lopers en bereikte Trol het einde op een 222e plaats. Enkele kleine foutjes had hij nog kunnen vermijden omdat hij zich had laten meetrekken door een fout groepje, maar globaal gezien kan hij tevreden terug kijken op zijn wedstrijd.

Fabien Pasquasy liep (in het spoor van Yuri Omelchenko) net als Ken deze laatste omloop en deed dit in 97', goed voor een zeer straffe 32e tijd. Zijn ploeg SNO2 was reeds gediskwalificeerd, dus bleef zijn puike prestatie jammergenoeg wat in de schaduw staan.

Om te eindigen nog eens terug naar de kop van de wedstrijd. Na 9 lopers zag de situatie er als volgt uit. Haldenk SK vertrok als leider met 5min voorsprong op eerste achtervolgers SNO en Vajaakosken Tera. Verderop volgden Ok Linné en Kalevan Rasti (op bijna 10min) en op meer dan 17min een groep van 8 ploegen (ontstaan door het 'volgparcour' zonder gaffling).

Voor Halden mocht het Zweedse boegbeeld Emil Wingstedt het laatste lange parcour afwerken, en dit bleek geen slechte keuze. Hij hield vrij eenvoudig stand en kwam alleen aan met een voorsprong van 5min (na eerst al zen ploegmaten de handgeschud te hebben). Jani Lakanen (Vajaakosken Tera) bleek sterker te zijn dan Petr Losman (SNO) en bezorgde zijn ploeg de zilvere medaille. Petr Losman bekende om zijn goede sprint (2jaar geleden weigerde hij nog van Tore Sandvik over te nemen ook al bleef die laatste bewust stilstaan tijdens de wedstrijd, en bezorgde zijn ploeg de overwinning in de sprint) ging met 15m voorsprong het stadion binnen voor Thiery Guergiou (Kalevan Rasti). Verrassend maar waar, wist Guergiou deze kloof nog te overbrengen en bezorgde zijn ploeg op de valreep de 3e plaats. 5e werd OK Linné, dankzij de Zweed Jan Troeng die nog uit het groepje wist te ontsnappen.

Vervolg verslag van stage en de wedstrijd Ravinträffen van Trol volgen nog. Hieronder de uitslag van de ploeg:

222e 181 TROL 1 15h24'20

Frans Laenen 1:27:26 205 1:27:26 205
Dirk Goossens 2:06:08 259 3:33:34 241
Michel Wens 1:33:44 313 5:07:18 264
Tomas Henriksson 1:57:18 95 7:04:36 243
Marc Meeuwssen 1:13:20 295 8:17:56 245
Wim Vervoort 1:22:43 243 9:40:39 243
Desmond Franssen 1:28:42 235 11:09:21 238
Winston Franssen 1:20:26 221 12:29:47 227
Daniel Marinus 57:55 315 13:27:42 235
Ken Peeters 1:56:38 165 15:24:20