In het land der blinden...
...is uw dienaar koning*!
Dat is de korte samenvatting van het VK Middle in Genk-Sledderlo. Toch zou dat wat kort door de bocht zijn, zelfs voor De Laatste Post.
Net zoals het niet elke week Superprestige, Wereldbeker of GvA-trofee kan zijn, zo is het ook niet elke week Winter-of nachtcriterium. Vandaag was het Vlaams Kampioenschap middenafstand, de middenafstand de meest technische discipline uit het bosgebeuren zijnde, was het dan ook uitkijken wat er op het menu stond. Dat was voor de winterliefhebber om van te smullen. Een dicht padennet, in elke richting ging er wel één, niet te veel bramen en een oude groeve, meer moet dat niet zijn om een wedstrijd uit de oude doos te hebben.
Bij de Heren Open was het spannend. Het mag dan al bijna Sinterklaas zijn, cadeaus worden er nog steeds niet uitgedeeld. Dat was ergens wel op zijn plaats geweest, want het was de laatste wedstrijd die er toe doet bij de Heren Open van Frank Buytaert, dankzij het wintercircuit uitgegroeid tot veelwinnaar. In het Genkse is het ook altijd opletten voor Jan Oeyen, woont daar ergens en is dat soort bossen gewoon. Verder was de startlijst nogal gehandicapt: Pieter Hendrickx sukkelt met kapotte knieën door het chappen en broer Tomas verkoos de korte cross in het Zilvermeer. Uw dienaar paste ook in het rijtje gehandicapten: compleet geradbraakt door allerlei krachtoefeningen, ziek van de hoogte en uiteengetrokken door banden te blijven vasthouden op teambuildingsdag van de VVO seniorskern. Toch was er een lichtpunt. Jukka Kotilehto gaf de krachttraining en informeerde vandaag naar de stand van de spieren: pijn in de benen, maar de buikspieren deden geen pijn. Je kan die spieren enkel voelen als je die hebt.
Zo kwam het dus tot een interessante wedstrijd. Eerst mocht Frank Buytaert het bos in duiken, gevolgd door Oeyen op 18 minuten en dan uw dienaar weer 18 minuten later. Buytaert liep een stabiele wedstrijd, niet echt snel, maar wel nagenoeg foutloos. Voor Oeyen meer van hetzelfde, nagenoeg foutloos. Waar Buytaert zich moet inhouden om foutloos te lopen, gaat dat bij Oeyen altijd vanzelf. Heeft dat talent van het nachtoriëntatiecircuit, waar hij erom bekend stond om van aan de post op kompas recht naar de volgende te lopen. Dat leverde een kleine halve minuut voorsprong op. Uw dienaar liep behoedzaam, zo veel mogelijk de weg opzoekend, zoals het een wintercriteriumcrosser betaamt, en wist de foutenlast tot aan de voorlaatste post beperkt te houden. Daar ging het mis. Samen met Dries Heuninckx hadden wij voor de start vanuit de kantine de aankomende lopers zitten bestuderen en hadden eens goed gelachten met Willy Renders (hamok) die zich van open veld vergiste en vanaf de foute hoek zijn post ging zoeken. Maar wie laatst lacht, best lacht en dus gebeurde bij ons hetzelfde. Net Heuninckx ingehaald en dan iets te vlug er over willen gaan en dus ook naar de juiste hoek van het foute veld gelopen. Toch was de halve minuut die daarmee verloren ging nog geen drama, want er bleven nog 24 seconden voorsprong over aan de aankomst.
Als u denkt dat het bij de heren spannend was, dan hebt u nog niet gehoord van de thriller bij de dames. 9 seconden was het verschil tussen Vlaams kampioene Saartje Sallaerts en Miek Fabré. Fabré zocht excuses: gevallen met de mountainbike en dus pijn aan de knie, maar, wij schreven het hogerop al, alleen het resultaat zal onthouden worden. Wij zagen gisteren beide dames nog op houten balken balanceren op teambuildingsweekend en het moet gezegd dat Sallaerts daar al steviger op stond dan Fabré, dus zo onverwacht was het resultaat dan ook niet. In de entourage van Fabré hoorde De Laatste Post "dat was niet meer lopen zoals Miek binnenkwam, huppelde, mankte, ofwel heeft ze aandacht nodig!" Even later kwam dan de juiste verklaring: een slechte wegkeuze! Sallaerts kwam daar Fabré tegen en wist dus dat die laatste fout zat, wat een extra steun geeft onderweg en wel kan tellen voor 9 seconden..
Op de derde plaats, niet eens zo heel ver weg, drie minuten, was Kim Steegen terug te vinden. Heeft precies niet moeten meehelpen chappen met Hendrickx dus.
uitslag
tussentijden
Deze wedstrijd telde niet mee voor het Wintercriterium, dus geen informatie over de tussenstand. Volgende week zijn er weer punten te verdienen op Waterschei, tijdens de hamok-cup.
* (hij heeft een bril of lenzen)
Dat is de korte samenvatting van het VK Middle in Genk-Sledderlo. Toch zou dat wat kort door de bocht zijn, zelfs voor De Laatste Post.
Net zoals het niet elke week Superprestige, Wereldbeker of GvA-trofee kan zijn, zo is het ook niet elke week Winter-of nachtcriterium. Vandaag was het Vlaams Kampioenschap middenafstand, de middenafstand de meest technische discipline uit het bosgebeuren zijnde, was het dan ook uitkijken wat er op het menu stond. Dat was voor de winterliefhebber om van te smullen. Een dicht padennet, in elke richting ging er wel één, niet te veel bramen en een oude groeve, meer moet dat niet zijn om een wedstrijd uit de oude doos te hebben.
Bij de Heren Open was het spannend. Het mag dan al bijna Sinterklaas zijn, cadeaus worden er nog steeds niet uitgedeeld. Dat was ergens wel op zijn plaats geweest, want het was de laatste wedstrijd die er toe doet bij de Heren Open van Frank Buytaert, dankzij het wintercircuit uitgegroeid tot veelwinnaar. In het Genkse is het ook altijd opletten voor Jan Oeyen, woont daar ergens en is dat soort bossen gewoon. Verder was de startlijst nogal gehandicapt: Pieter Hendrickx sukkelt met kapotte knieën door het chappen en broer Tomas verkoos de korte cross in het Zilvermeer. Uw dienaar paste ook in het rijtje gehandicapten: compleet geradbraakt door allerlei krachtoefeningen, ziek van de hoogte en uiteengetrokken door banden te blijven vasthouden op teambuildingsdag van de VVO seniorskern. Toch was er een lichtpunt. Jukka Kotilehto gaf de krachttraining en informeerde vandaag naar de stand van de spieren: pijn in de benen, maar de buikspieren deden geen pijn. Je kan die spieren enkel voelen als je die hebt.
Zo kwam het dus tot een interessante wedstrijd. Eerst mocht Frank Buytaert het bos in duiken, gevolgd door Oeyen op 18 minuten en dan uw dienaar weer 18 minuten later. Buytaert liep een stabiele wedstrijd, niet echt snel, maar wel nagenoeg foutloos. Voor Oeyen meer van hetzelfde, nagenoeg foutloos. Waar Buytaert zich moet inhouden om foutloos te lopen, gaat dat bij Oeyen altijd vanzelf. Heeft dat talent van het nachtoriëntatiecircuit, waar hij erom bekend stond om van aan de post op kompas recht naar de volgende te lopen. Dat leverde een kleine halve minuut voorsprong op. Uw dienaar liep behoedzaam, zo veel mogelijk de weg opzoekend, zoals het een wintercriteriumcrosser betaamt, en wist de foutenlast tot aan de voorlaatste post beperkt te houden. Daar ging het mis. Samen met Dries Heuninckx hadden wij voor de start vanuit de kantine de aankomende lopers zitten bestuderen en hadden eens goed gelachten met Willy Renders (hamok) die zich van open veld vergiste en vanaf de foute hoek zijn post ging zoeken. Maar wie laatst lacht, best lacht en dus gebeurde bij ons hetzelfde. Net Heuninckx ingehaald en dan iets te vlug er over willen gaan en dus ook naar de juiste hoek van het foute veld gelopen. Toch was de halve minuut die daarmee verloren ging nog geen drama, want er bleven nog 24 seconden voorsprong over aan de aankomst.
Als u denkt dat het bij de heren spannend was, dan hebt u nog niet gehoord van de thriller bij de dames. 9 seconden was het verschil tussen Vlaams kampioene Saartje Sallaerts en Miek Fabré. Fabré zocht excuses: gevallen met de mountainbike en dus pijn aan de knie, maar, wij schreven het hogerop al, alleen het resultaat zal onthouden worden. Wij zagen gisteren beide dames nog op houten balken balanceren op teambuildingsweekend en het moet gezegd dat Sallaerts daar al steviger op stond dan Fabré, dus zo onverwacht was het resultaat dan ook niet. In de entourage van Fabré hoorde De Laatste Post "dat was niet meer lopen zoals Miek binnenkwam, huppelde, mankte, ofwel heeft ze aandacht nodig!" Even later kwam dan de juiste verklaring: een slechte wegkeuze! Sallaerts kwam daar Fabré tegen en wist dus dat die laatste fout zat, wat een extra steun geeft onderweg en wel kan tellen voor 9 seconden..
Op de derde plaats, niet eens zo heel ver weg, drie minuten, was Kim Steegen terug te vinden. Heeft precies niet moeten meehelpen chappen met Hendrickx dus.
uitslag
tussentijden
Deze wedstrijd telde niet mee voor het Wintercriterium, dus geen informatie over de tussenstand. Volgende week zijn er weer punten te verdienen op Waterschei, tijdens de hamok-cup.
* (hij heeft een bril of lenzen)
2 Comments:
At 7/11/10 20:51, Anoniem said…
Uitstekend verslag Hoekie, proficiat met je titel!
Uit Mieks entourage.
At 7/11/10 21:03, Anoniem said…
Nope inderdaad :) Ik heb toen 1 zaterdag gepast en voor Mtb orientatie gekozen :)))
Kim
Een reactie posten
<< Home